Miller en Krauss schreven alle songs op Bitter Rivals samen en Miller produceerde het album. Muzikaal gezien trekt het tweetal de lijn van de eerdere albums door, zij het met een paar kleine wijzigingen, waaronder de genoemde synth. Nog steeds veel beukende drums en scheurende gitaren dus, en daar overheen de zang van Krauss die soms poeslief is, maar ook zeer agressief kan zijn.
Bitter Rivals opent met de titeltrack en deze begint vrij rustig met een akoestische gitaar en wat vage samples. Na een halve minuut barst het geweld echter lekker los. In ‘Sugarcane’ horen we net iets meer gruis en deze track is ook wat minder hoekig. ‘Minnie’ bevat een paar rustige passages, waarin Krauss zich van haar liefste kant laat horen. In de rest van het nummer horen we echter traag maar keihard doorbeukende drums en een zangeres die zich de longen uit het lijf schreeuwt.
In ‘Young Legends’ horen we opnieuw de akoestische gitaar en ook de synthesizer wordt weer gebruikt. Door de redelijk open productie en het ontbreken van de scheurende gitaren is dit de meest toegankelijke song op Bitter Rivals. En bovendien een van de betere. Andere uitschieters zijn ‘To Hell With You’ dat ook relatief rustig is, en ‘You Don’t Get Me Twice’. Deze song kun je met een beetje goede wil zelfs catchy noemen.
De laatstgenoemde nummers laten horen dat Sleigh Bells eigenlijk gewoon popmuziek maakt. Alleen gaat deze wel vaak verborgen onder een hele berg lawaai. Voor wie hiervan houdt is Bitter Rivals opnieuw een prima plaat met, zeker op de tweede helft, een flink aantal goede songs.
Moby - InnocentsHet album Play van Moby is een van de best verkochte elektronische albums...
The Fratellis - We Need Medicine ‘’Tududu tududu tududududududu! Tududu tududu tududududududu!’’ . Zodra je...