Innocents zal niet gepaard gaan met een tour om deze release luister bij te zetten en te promoten. De excentrieke Moby heeft besloten dat hiermee teveel van zijn kostbare tijd verloren zal gaan op luchthavens en andere vervelende plekken en dat hij deze tijd beter zou kunnen besteden aan het maken van muziek. En die tijd moeten we hem zeker geven, want ook al is Innocents het beste album wat hij na Play en 18 opnam, het geniale niveau van deze twee albums heeft Moby helaas nog steeds te pakken. Wel zet hij dezelfde relaxte sfeer neer als op deze twee topalbums. Hij weet weer een rustig dance album te maken met zijn kenmerkende trage voorslepende beats en strijkers.
De vele gastvocalisten weten samen met Moby weer de melancholische sfeer te pakken waar hij zo beroemd mee geworden is. Een van de elementen in de muziek van de Amerikaan is de herkenbare sfeer die hij neerzet. Zodra je de lome muziek hoort weet je gewoon dat het hier een nieuwe Moby release betreft. Dat is een voordeel, want het resulteert in een luisterbaar album met een duidelijke eenheid. Tegelijkertijd is het ook zeker een nadeel van het album omdat er niet veel nummers boven zijn eigen maaiveld uitsteken. Je zou hierdoor kunnen zeggen dat Moby de gemakkelijke weg bewandelt en het experiment mijdt. Terugkijkend naar de afgelopen tien jaar kun je echter ook concluderen dat hij toen hij dat juist wel deed zijn publiek kwijt raakte. Innocents is blijkbaar gewoon de sterke kant van Moby. Met een heerlijk sfeervol album keert hij weer terug naar zijn successtijl.
Voor de liefhebbers van Play is dit album eindelijk weer eens een leuke toevoeging aan zijn repertoire. Mensen die daarentegen onbekend zijn met Moby’s eerdere werk raad ik aan om dat eerst te beluisteren.
Dan Le Sac vs. Scroobius Pip - Repent Replenish Repeat “I know it sounds weird…. I do want you to look back on this and smile but…...
Sleigh Bells - Bitter Rivals Na Treats uit 2010 en Reign Of Terror uit 2012 komt Sleigh Bells nu met...