De cd-release gaat gepaard met het uitbrengen van een prachtig boek. Illustraties van Lea Vervoort laten de fantasiewereld van Remmerswaal visueel tot uitdrukking komen. Het boek bevat acht versjes, die steeds aansluiten bij de teksten van de liedjes. Er is een totaalervaring gecreëerd en dit werkt uitstekend in de huidige muzikale tijden, waarin het aantal releases niet bij te benen is. Kat Ya valt op.
Dat doet het dus ook met de muziek. Veelal gebaseerd op toetsen, maar vol verrassende wendingen, zijn het vijfentwintig minuten die niet vervelen. De polka-achtige versnelling aan het einde van het titelnummer zit razend knap in elkaar. Het hoogtepunt van het album, ‘We Must Keep Walking’, bevat een benauwend werkende monotone bas. De heldere klank van Remmerswaals stem past hier perfect bij.
De onderwerpkeuzes zijn origineel. Een mislukte Valentijnsdag met desastreuze gevolgen komt voorbij, maar in ‘Mouse’ ook angst voor muizen en naalden. Bij veel andere artiesten zou het “Tip tap toe” pure kitsch zijn, maar Kat Ya komt er mee weg op een manier waarop bijvoorbeeld ook Dirty Projectors met zijn gekunstelde muziek lof krijgt toebedeeld. Zo’n ultrakorte, felle gitaaruitbarsting als in dit nummer komt volledig uit het niets.
Het mag al met al wat intrigerender in de toekomst. De composities zijn meer goed bedacht dan dat ze onder de huid kruipen. Een ander minpunt is het gebruik van ‘Slaap, Kindje, Slaap’ in ‘Won’t Fall Asleep’. Het is gezien de inhoud leuk gevonden, ware het niet dat het zo’n vervelende melodie is. Daarbij valt de sterke gitaarlijn wel positief op. Kat Ya presenteert zich op knappe wijze en dit achttal nummers smaakt naar meer.
Miss Molly & Me - TravelersHet debuutalbum van het muzikale duo Miss Molly & Me heeft het duo geen...
Sheppard - Sheppard Dit jaar brak de Australische band Sheppard keihard door in eigen land. Ze...