Nickelback - The Best Of Nickelback Volume 1 Recensie op Podiuminfo

2013-12-09 Waarschijnlijk is Nickelback ‘s werelds grootste guilty pleasure. Het is ondertussen bijna de norm om juist niet naar Nickelback te luisteren wanneer je als muziekliefhebber door het leven wilt gaan. Maar waar komen die bijna vijftig miljoen verkochte platen dan vandaan? The Best Of Nickelback Volume 1 geeft hier een behoorlijk goed antwoord op. Het is toch wel simpelweg lekkere muziek. Volume 1 lijkt er op te wijzen dat we de komende jaren nog veel van Nickelback zullen horen. Maar of dit nu een vloek of een zegen is….

Op deze Best Of zijn geen nieuwe nummers te vinden en op een enkeling na, hebben ze allemaal in de hitlijsten gestaan. De plaat is dan ook vooral een leuk overzicht voor wie nog niet alle eerdere albums in zijn of haar bezit heeft. Als openingsnummers zijn ‘Photograph’ en ‘How You Remind Me’ gekozen. Klassiekers die zelfs de grootste criticasters zonder moeite mee kunnen zingen. Na deze tamelijk rustige nummers hakt ‘Burn It To The Ground’ er behoorlijk in. Hardrock zoals we dat van Nickelback kennen: overstuurde gitaren, pittige drums en de schorre vocalen van frontman Chad Kroeger.

Tracks als ‘Figured You Out’, ‘Too Bad’ en ‘Animals’ geven deze plaat net wat meer pit en zorgen voor de nodige variatie tussen de bekende rockballads. Je kunt haast wel stellen dat Nickelback twee types nummers aflevert. Het eerste doet het standaard goed bij alles en iedereen. Regelrechte hits met gevoelige teksten, relatief rustige gitaren, catchy riffjes en natuurlijk tot op de laatste noot geperfectioneerd. ”Heaven’s gates won’t open up for me, with these broken wings I’m fallin’ and all I see is you…” (‘Savin’ Me’) Welke dame zou hier nu niet van gecharmeerd zijn?

De rauwere nummers hebben eigenlijk altijd dezelfde thematiek: seks, drugs & rock’n roll en snelle auto’s (als het even kan allemaal in één nummer). ’’It's hard to steer when you're breathing in my ear, but I got both hands on the wheel while you got both hands on my gears” (‘Animals’) Door het relatief hoge aantal tracks op de plaat staat er eigenlijk voor iedereen wel wat wils op. Daarnaast zijn alle voorgaande albums vrij goed vertegenwoordigt. Van ‘Someday’ tot ‘When We Stand Together’ , geen enkele hit ontbreekt.

Na ruim 73 minuten Nickelback is het wel duidelijk waarom er zoveel kritiek is op de band. De tracks lijken toch wel verdacht veel op elkaar. De nummers zijn met een haast chirurgische precisie geschreven. Er is niets aan het toeval overgelaten en geen enkel rafelrandje is te ontdekken. De algemene opvatting is dat rockmuziek een bepaalde edge hoort te hebben en die ontbreekt er bij Nickelback volledig. De nummers zijn net te goed uitgedacht en allemaal op eenzelfde manier (met vergelijkbare overgangen, bruggen en akkoorden) in elkaar gezet. Dit is natuurlijk niets nieuws. Chad Kroeger heeft al eerder verteld dat hij de gewoonte had om populaire tracks tot op het bot te ontleden. De hierdoor opgedane kennis heeft hij de afgelopen jaren aardig weten toe te passen, met een behoorlijke berg hits tot gevolg. Stuk voor stuk lekkere platen, maar de tijd zal uitwijzen of het echte klassiekers worden of dat het gewoon fijne nummers zijn, die we uiteindelijk zullen vergeten

Recensent:Nicole Verbeek Artiest:Nickelback Label:Roadrunner Records