Maar liefst 42 tracks krijgen we op ons afgevuurd, maar omdat de band niet meer dan negen songs heeft geschreven krijgen we deze in diverse demo- en live uitvoeringen te horen. Het is leuk om te horen hoe het geluid van de band rond Johan Edlund van ronduit primitieve death/thrash is geëvolueerd naar de sfeervolle gothic rock die er heden ten dage geproduceerd wordt. De eerste plaat van TIamat, Sumerian Cry neigt overigen nog heel erg naar het geluid van Treblinka en bevat ook nog een paar heropgenomen songs van die band. Het was ook de tijd dat de heren zich nog tooide met namen als Juck, Emetic, Nasje en Hellslaughter (Edlund).
Het is echter vijfentwintig jaar later en de opnamen van toen beluisteren we met glimlach. De muziek was nog oersimpel en het geluid was alsof er een grote kartonnen doos overheen geplaatst is. In niets lijkt het meer op de sfeervolle muziek die Tiamat nu voortbrengt.
De studio-opnamen klinken zo slecht nog niet al hoor je duidelijk de productionele tekortkomingen. Daarbij is hoorbaar dat het gezelschap nog jong is en naar een eigen stijl op zoek. Zo zoeken ze het in ranzige geluiden zoals het walgelijke gekots aan het eind van ‘Cadaverous Odour’, of in jatwerk in ‘Hail To Cruelty’ dat wel heel sterk op oud werk van Metallica lijkt. De gierende gitaarsolo’s in ‘Nocturnal Funeral’ geven je het gevoel dat er een Concorde neerstort op je dak.
De twee andere schijfjes bevatten een aantal live opnamen voor een handjevol publiek die leuk zijn om een keer te horen, maar niet meer dan dat. De acht instrumentale versies van de songs voegen eigenlijk weinig toe, zodat duidelijk is dat Shrine Of The Pentagram alleen voor hele fanatieke verzamelaars is van het werk van Johan Edlund en zijn kornuiten.
Alan Lauris - Q3 (The Quest Part 3)Met een vette knipoog gemaakte muziek kan wel eens leuk zijn. Dat bewijst...
Abramelin - Transgressing The Afterlife De albums van het Australische Abramelin zijn al jaren niet meer...