2014-01-07
Wie onlangs op Speedfest in Eindhoven Spiralarms heeft zien optreden, zag een zeer bekend gezicht voorbij komen. De gitarist in deze band is namelijk niemand minder dan Craig Locicero, oprichter van een van de beste thrashbands ooit: Forbidden. Welnu; helaas is deze band nu (definitief?) ter ziele omdat zanger Russ Anderson zich niet meer in staat voelde om het zware tourleven te ondergaan. Dubbel jammer omdat "doorstartalbum" Omega Wave uit 2009 veelbelovend leek voor een tweede jeugd.Die doorstart echter stond de loopbaan van die andere band van Locicero, Spiralarms, danig in de weg. Net op het moment dat zanger en jeugdvriend Tim Narducci hier eens goed werk van wilde maken na debuutalbum Highest Society (2010). Dit leidde tot grote teleurstelling bij Narducci, maar het heengaan van Forbidden maakt nu dus toch ruim baan voor Spiralarms. Dat de band echt Narducci's baby is, blijkt wel na een blik op de songcredits want Locicero schreef slechts aan twee songs mee.
Verwacht echter geen thrash, want de band uit San Francisco klinkt op Freedom als een volbloed stonerband met flink wat invloeden uit de classic rock. Die laatste invloed komt vooral tot uiting als er subtiel een piano en/of Hammond orgel wordt ingezet, zoals in opener 'Dropping Like Flies', dat in de hoogste versnelling begint, maar halverwege subtiel terugschakelt en ruimte geeft aan de piano om daarna met een flitsende solo weer gas te geven. Ook 'Blackmoon Morning' is zo'n mooi voorbeeld; gedragen door een logge Soundgarden-achtige riff maar op de achtergrond een sfeervol pianomotiefje. Dat hardrockers met baarden ook een klein hartje hebben bewijst 'Lover's Leap', waarop de band zich van een louter akoestische kant laat horen.
Simpelweg gas gegeven wordt er op 'Drugs & Alcohol', een nummer dat voorzien is van een heerlijk swingende en dwingende riff waarop de nek automatisch heen en weer gaat. 'Dealer' is vintage Black Sabbath met z'n logge riff en 'Tomorrow's Dream' is zelfs een Sabbath-cover compleet met cowbell. Het titelnummers sluit vervolgens (mee)slepend af.
Freedom biedt niks nieuws onder de zon, maar is wel een heerlijk volbloed rockalbum. De produktie klinkt lekker droog en volvet en de heren muzikanten laten horen over een enorme ervaring te beschikken. Dit opgeteld met een duidelijke voorliefde voor de betere 70's rock en het schrijven van prima songs in deze stijl maakt dit album niet te missen voor de liefhebbers.
.jpg)
Amber Jo Ann - BreathlessEen beter moment om een countryplaat te maken is er bijna niet. Country is...
.jpg)
René Meijer - Dashboard Jesus De afgelopen 25 jaar heeft René Meijer op verschillende country-festivals...