Voor Jericho Road worden alle nummers vakkundig begeleid door een volledige band. Dat leidt tot liedjes die voller klinken dan we tot nu toe gewend waren. Er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van een blazerssectie. Dat varieert van het subtiele geluid op ‘The Lord’s Work’ tot het opzwepende funkgeluid van ‘Can’t Please Everybody’. Bibb doet hier heel sterk aan het solowerk van Ike Turner denken.
Op sommige momenten verslikt Eric Bibb zich helaas ook lelijk in het voller bandgeluid. ‘The Right Thing’ is een aardig geschreven nummer, dat slechts begeleid door akoestisch gitaar zeker mooi had kunnen zijn. Nu hij er een koortje aan toevoegt, in combinatie met een nikszeggend ritme, wordt het nummer teveel een niemendalletje. Dat overkomt hem een paar keer. Ook tracks als ‘Now’ en ‘One Day At A Time’ vliegen net zo snel weer je gedachten uit, als dat ze aangezet worden. Dat komt mede doordat deze een meer jazzy arrangement hebben. Dit terwijl Bibb juist schittert terwijl hij zichzelf begeleidt met simpele bluesakkoorden.
Met Jericho Road heeft Eric Bibb een album afgeleverd dat slechts bij vlagen sterk is. Helaas staan er teveel niemendalletjes op om het album een onsterfelijke status te geven. Het neuriënd gevoel van Jericho Road maakt echter dat de plaat urenlang op de achtergrond door kan blijven spelen. Dat is Eric Bibbs grootste kracht en in dat opzicht is Jericho Road zeker geslaagd.
Leyla McCalla - Vari-Colored SongsNa twee jaar lang met de Carolina Chocolate Drops op tournee geweest te zijn,...
Ivo Rosbeek en de Lotgenoten - Mannen Van De Klok Ivo Rosbeek heeft zijn sporen in de Nederlandse muziekindustrie inmiddels...