James Blunt - Moon Landing Recensie op Podiuminfo

2013-12-06 Verfoeid en omarmd, dat werd James Blunt pakweg negen jaar geleden bij het uitbrengen van zijn album Back To Bedlam. En dan in het bijzonder door het uitbrengen van het pathetische ‘You’re Beautiful’. Prachtig of mateloos irritant, een middenweg lijkt er niet te zijn. Sinds het uitbrengen van dat debuutalbum met daarop ‘You’re Beautiful’ is er weinig meer veranderd. Blunt beleefde er zijn definitieve doorbraak mee en bestormde ook met opvolgers All The Lost Souls en Some Kind Of Trouble steevast de albumhitlijsten. Hits als ‘Stay The Night’ en ‘1973’ waren het gevolg en de Engelse oud-soldaat behield met zijn brave imago moeiteloos zijn status als muzikaal boegbeeld van commerciële radiozenders als SkyRadio.

Lang niet iedereen houdt van Blunt, dat moge duidelijk zijn. Daar zal ook Moon Landing helemaal niets aan veranderen. Opnieuw zijn de teksten namelijk mierzoet en zijn de arrangementen uiterst eenvoudig. Het is erg afhankelijk van je mindset hoe je het album zult beoordelen. Moon Landing is namelijk een stuk draaglijker en best aardig luisterbaar als je er niet te zeer met een kritisch oor naar luistert. Verwacht daarbij niets nieuws, de zoetgevooisde pianoballades zijn typisch Blunt en ook het meezinggehalte blijkt wederom onverminderd hoog.

Kwalitatief zijn de nummers nogal wisselend. Mindere nummers zijn er in de vorm van het pathetische ‘Blue On Blue’ (waarbij de climax met de strijkers een beter lot verdiend had) en ‘Miss America’. Lichtpuntjes zijn er dan weer in de vorm van de eigentijdse single ‘Bonfire Heart’, die samen met producer Ryan Tedder (de zanger van OneRepublic) geschreven werd, en het hitgevoelige ‘The Only One’. Ook het aanstekelijke, door de ukelele voortgedreven, ‘Postcards’ zou binnenkort wel eens op de radio te horen kunnen zijn. Helaas wordt dat nummer echter wel weer onnodig lang opgerekt en bevat het zelfs nog wat misplaatste gitaarsolo’s aan het eind.

Samengevat bevat Moon Landing alle ingrediënten om James Blunt met de grond gelijk te kunnen maken: simpele en voorspelbare softpopnummers met een gebrek aan oprechtheid en diepgang. Het bevat echter eveneens alle ingrediënten die ervoor zorgen dat menige (commerciële) popliefhebber wederom zijn of haar hart zal kunnen ophalen: meezingbare refreinen, aanstekelijke melodieën en makkelijk in het gehoor liggende nummers met voorspelbare akkoordenschema’s. Nee, eeuwigheidswaarde heeft het niet, maar de grote vraag is echter of je dat wel mag verwachten van iemand die met oppervlakkig aandoende mierzoete muziek al jaren een groot publiek bereikt.

Recensent:Mick Claessens Artiest:James Blunt Label:Warner Music Benelux