2013-12-19
Bryce Hackford draait al jaren mee als DJ op zogenaamde warehouse parties in Brooklyn. Sinds 2007 maakt hij ook zelf muziek en met zijn experimentele sound zoekt hij ook vaak de samenwerking met grafisch kunstenaars. Eén van zijn eerste opnames was de 27 minuten durende track ‘Modern Propeller Music’. Dit nummer werd opgebouwd met een gitaar, allerlei effecten en tapeloops. Fair is het debuutalbum van Hackford en het bestaat uit een 12-inch en een bonus CD. Op deze bonus CD vinden we de vier nummers die op de plaat staan, plus twee extra tracks, waaronder ‘Modern Propeller Music’. Maar hierover straks meer, eerst de vier nummers van de 12-inch. De eerste is de duistere technotrack ‘Another Fantasy’. De sound is rauw en een beetje ongemakkelijk en ademt de sfeer van een donkere ruimte met alleen een paar lasers.
Na deze ongemakkelijke trip, die bijna negen minuten duurt, gooit Hackford het echter over een heel andere boeg. ‘Heart To Beat’ is rustiger en haast dromerig, vooral door de onduidelijke vocalen en de mellow synthesizers. Het beatloze ‘I Want More’, de laatste van de vier nummers op de plaat, ligt in het verlengde van ‘Heart To Beat’. Een leuk synthesizerloopje en onduidelijke vocalen zorgen opnieuw voor een dromerige sfeer. Tussen ‘Heart To Beat’ en ‘I Want More’ zit ‘Slow Emotion’, dat weliswaar ook vrij traag is, maar toch een stuk minder relaxt. Het geluid is hier helemaal dichtgesmeerd en dat levert een vrij nerveuze, ongemakkelijke track op.
Na deze vier tracks, die bij elkaar zo’n 27 minuten duren, volgen dus twee bonustracks. Deze zijn een stuk langer en klokken samen ongeveer 51 minuten. De eerste bonustrack is ‘Run-On Cirrus’. Dit ambient-nummer begint met een leuk synthesizerloopje in de lijn van ‘I Want More’, maar wordt later drone-achtig, om vervolgens te evolueren richting synthesizermuziek in de lijn van Jean Michel Jarre/Vangelis. Helemaal aan het eind zitten nog wat vervreemdende klanken.
De tweede bonustrack is het hierboven al genoemde ‘Modern Propeller Music’. Deze experimentele, drone-achtige track ligt in het verlengde van de experimenten met gitaar en tape, die Brian Eno en Robert Fripp in de jaren zeventig uitvoerden.
De muziek van Hackford is typisch voer voor de doorgewinterde liefhebbers van experimentele elektronica. Voor de meeste andere muziekliefhebbers is dit waarschijnlijk allemaal net even te veel van het goede. Het is op zich interessant wat Hackford doet, maar vooral de twee bonustracks vergen wel erg veel geduld van de luisteraar.
.jpg)
Darkhaus - My Only ShelterMeer dan twintig jaar maakt Gary Meskil de dienst uit als bandleider van...
.jpg)
James Blunt - Moon Landing Verfoeid en omarmd, dat werd James Blunt pakweg negen jaar geleden bij het...