Michael Voss heeft het er maar druk mee. De gitarist, songwriter en producer heeft naast zijn eigen carrière meerdere bands, waaronder Mad Max. Een van de weinige bands uit de jaren ’80 die na heel veel pauzes, break-ups en get-togethers nog steeds geregeld nieuwe albums uitbrengt. Interceptor zit wat meer in het hardrockgenre. Maar dat Mad Max ook metal produceert, is duidelijk terug te horen in de meeste tracks. Het is al met al een album dat barst van de energie. Vanaf de eerste seconde is het plankgas en het tempo daalt maar zelden.
Het plaat opent behoorlijk onheilspellend met ‘Save Me’ . De eerste noten doen enigszins denken aan intro’s zoals we ze kennen van Metallica, al blijft het refrein nog vrij ingetogen (relatief gezien). Voor iemand die de band niet kent, is het accent van de zanger waarschijnlijk even wennen, maar na een paar nummers valt dit eigenlijk niet meer op. Bij het tweede nummer ‘Godzilla’ gaat de band meer richting metal met strakke drums en flinke gitaarpartijen. Het album is door de goede balans tussen hardrock en metal-nummers vrij makkelijk om naar te luisteren, met nummers waar stuk voor stuk duidelijk veel aandacht aan is besteed.
‘Five Minute Warning’ is een van de beste tracks op Interceptor. Het opent als een rockballad, maar heeft een overdonderend refrein. De lyrics bekritiseren de Westerse omgang met het milieu. Een vrij serieuze tekst in vergelijking met de andere nummers. ”It’s a five minute warning, before hell is breaking loose… A five minute warning, right before your eyes. The last chance before you’re thrown out of paradise.” De tweede helft van de plaat is minstens even sterk als de eerste. ‘Show No Mercy’ is een bijzonder goed gelukte mix van metal en akoestische gitaren. De vocalen en uithalen doen enigszins denken aan nummers als ‘Fireball’ van Deep Purple. ‘Revolution’ heeft een extreem rustig intro om daarna los te barsten met full throttle gitaargeweld. Dit is een track zoals we ze van Mad Max kennen: melodieuze hardrock met een behoorlijk rafelig randje, gritty gitaren en zware backing vocals.
Al met al is er met Interceptor een solide rockplaat afgeleverd. Het is Mad Max zoals we ze gewend zijn, maar dat is ook niet verrassend voor een twaalfde album. De fans zullen er zeker tevreden mee zijn, maar of het ook de jongere generaties aan zal spreken blijft nog even de vraag.
The Benelux - The BeneluxZelfs voordat de band een frontman aantrok, bracht THE BENELUX hun publiek...
Los Hollanditos - Ndrlndstlg Zndr Zngr Ja ja, spreek de titel van dit sympathieke schijfje van Los Hollanditos...