2006-07-20
Singer/Songwriter Leo Gstrein, zanger van Frezno Falls, heeft de solo CD Underneath the Willow Tree uitgebracht. Opgenomen in zijn huiskamer, met behulp van gitaren, computers, keyboards: Gstrein heeft letterlijk alles uit de kast gehaald. Gstrein is alweer eventjes bezig als muzikant. In 1989 beklom hij voor het eerst de podia met de band Nojoke, in 2000 startte hij zijn huidige band Frezno Falls op. Hiernaast is hij ook altijd al bezig geweest met solo activiteiten. Zijn muzikale talenten brachten hem al naar de Finale van de Grote Prijs van Nederland en een optreden op het Crossing Border festival.
In 2001 verscheen al een eerdere solo plaat, getiteld Space Dog Station, bestaande uit akoestisch werk en oude demo’s. Gstrein beschouwt deze eerdere plaat zelf als een opwarmertje voor Underneath the Willow Tree.
Het resultaat van het huiskamergeknutsel op dit tweede solo album klinkt als emotionele pop die neigt naar rustige, experimentele rock. Een geluid dat hier en daar, bijvoorbeeld in het openingsnummer Oceans, best wel doet denken aan dat van Frezno Falls, zij het iets minder stevig. Het is wel duidelijk hoe groot de invloed van Gstrein binnen deze band is.
Erg leuk is het nummer The Willow Tree, erg luchtig en minimaal en met één minuut ook erg kort. Het is zo’n lekker zomers nummertje, dat je vaker wilt horen. Dat luchtige wordt in het volgende nummer, This is the Last Time nog wel een beetje doorgezet in het doob doo bi doo-introotje.
Een erg pakkend rocknummer is Reversing, waarop Gstrein hulp krijgt van Martijn Ruinard en Alex Ang, zijn bandleden bij Frezno Falls.
Leo Gstrein laat met dit album zien en horen dat je met wat leuke apparatuur je huiskamer kan ombouwen tot een prima studio. Het geluid klinkt prima en het artwork van het CD-hoesje ziet er netjes uit, simpel maar doeltreffend. Op Gstreins website, die wat betreft lay-out mooi afgestemd is op het CD-hoesje, kun je voor een hele schappelijke prijs de CD bestellen en gratis een aantal nummers downloaden.
De emotionele poprock op deze CD is, hoewel experimenteel, vrij toegankelijk. De muziek ligt lekker in het gehoor. Hierbij wil ik wel opmerken dat het gehalte aan emotioneel en enigszins dramatisch klinkende nummers wel vrij hoog is, waardoor de nummers er niet echt meer uitspringen. Wellicht onderschat Gstrein de kracht van zijn wat luchtigere nummers, die juist voor een fijne afwisseling zorgen.
Land Of Airplanes - Land of Airplanes EPHet knallende begin van Land of Airplanes’ derde plaat belooft veel goeds....
Various - Do the Aper! Wie The Apers kent weet dat deze jongens wel van een biertje houden. Voor hun...