‘Deathwish’ voelt meteen als een trap in je gezicht door een feet first stagedive met legerkisten. Maar wie deze band kent had ook vast geen rustige intro verwacht. Het gitaarwerk op deze track gaat een aardig eind in de richting van metal. Het is niet afgemeten zoals je van een hardcoreband zou verwachten, maar Pro-Pain heeft altijd wel tegen de metal aangeleund. Op sommige nummers nadrukkelijker dan op andere.
De band klinkt even militant als de cover suggereert, snel, hard en fel. Pro-Pain is lekker boos en kritisch op politiek zonder daarbij altijd heel specifiek te worden. De band staat vooral voor een help yourself mentaliteit en vooral voor een lekkere dosis boze energie. Frontman Meskil wordt al wat ouder maar hij brult nog lekker staccato en gemener dan ooit. Op tracks als ‘One Shot One Kill’ en ‘Southbound’ klinkt de band ouderwets strak. Niet alles is in de roos, halverwege zakt het wel wat in. Uitgerekend de titeltrack ‘The Final Revolution’ klinkt bijvoorbeeld wel een beetje al te simpel. Maar ‘Want Some’ is dik in orde en ‘Emerge’ is ook weer een prachtig stukje vurige haat “Bow down to the powers that be and be the sucker, you mother fucker”. Het album eindigt even energiek als het begon.
Voor wie is dit album? Dat is eenvoudig, Pro-Pain is nu eenmaal allesbehalve een acquired taste; je houdt ervan of je haat het. Punt uit. Als je een scheut adrenaline door je aderen voelt stromen bij het beluisteren van Meskil en de zijnen dan zul je iedere keer weer blij worden als er een nieuw schijfje verschijnt ook al doet het je nog zo aan het vorige denken. Pro-Pain kan zich best veroorloven om een beetje in herhaling te vallen want het heeft weer een dampende schotel vol energie weten te serveren.
Impending Doom - Death Will ReignWhite metal is een term die nogal wat vragen oproept. Zo zijn er mensen die...
Gun Club Cemetery - Gun Club Cemetery Gun Club Cemetery is een nieuw Brits muziektrio, bestaand uit Alex (gitaar...