Het Londense viertal, drie heren en een vrouw, maakt indierock met flink wat noise en shoegaze erin verweven. Dit heeft echter lang niet altijd de overhand, of wordt soms niet eens opgemerkt. Het geluid van de tweede plaat is dan ook een stuk meer gepolijst. De eerste drie nummers op de plaat zijn redelijke poppy rocknummers. ‘Sunrise In Maple Shade’ is een instrumentale openingstrack die van complete rust opbouwt naar een samenspel van gitaar, blazers en toetsen. Ook de andere twee nummers liggen makkelijk in het gehoor, met de vrouwelijke bassist Mariko Doi als tweede stem. Daarna krijgt de wat meer depressieve stijl (denk aan de rustigere nummers van Smashing Pumkins) de overhand. De laatste nummers op het album worden vervolgens weer wat opgewekter, met knuffelrockplaatje ‘Nothing New’, een leuke gitaarsolo in ‘How Does It Feel’ en het instrumentale ‘Chinese Cymbals’. De titeltrack en albumafsluiter begint klein met enkel een akoestische gitaar en weet leuk op te bouwen naar een outro gevuld met blazers. De track blijkt met bijna zes en een halve minuut wel te lang; daarvan is twee minuten eentonig en nutteloos gerommel aan het eind het bewijs.
Het is Yuck niet gelukt om met Glow & Behold het niveau van de debuutplaat te behouden. De wisseling in bandsamenstelling heeft daar vast mee te maken. Wie weet wat de toekomst brengt, als de band eens flink de tijd neemt om meer op elkaar ingespeeld te raken.
Paradise Lost - Tragic Illusion 25 Paradise Lost bestaat vijfentwintig jaar en dat moet gevierd worden. Het is...
Reflections - Exi(s)t Tegenwoordig is het een flinke klus om als band nog origineel uit de hoek te...