2014-01-16
Driving Mrs. Satan is een deels in Londen en deels in Napels gevestigd trio dat bestaat uit Claudia Sorvillo (zang), Giacomo Pedicini (contrabas) en Ernesto Nobili (gitaar, ukelele, zang). Het drietal heeft op debuutalbum Popscotch elf metalklassiekers in een akoestisch indie-jasje gestoken. Dit idee is natuurlijk regelrecht afgekeken van de Franse band Nouvelle Vague, die New Wave-hits omwerkte naar Bossa Nova-nummers. Helaas is het resultaat bij Driving Mrs. Satan echter wat minder spannend dan bij haar Franse voorbeeld. De sound van Driving Mrs. Satan is vrij sober, ondanks het feit dat er flink wat gastmuzikanten aan Popscotch hebben meegewerkt. Door de nadruk op de staande bas en de akoestische gitaar wordt het geheel een beetje jazzy, maar eerlijk gezegd ook nogal braaf.
Het idee, hoewel niet bijster origineel, is op zich natuurlijk wel leuk en het is ook zeker wel grappig om de zeer bekende metalnummers op deze manier te horen. Dit komt vooral door het contrast tussen de vaak behoorlijk harde originelen en de tamelijk zoete versies van Driving Mrs. Satan. Zo wordt Metallica’s agressieve ‘Battery’ hier een lekker luchtig liedje met in de hoofdrol een akoestische gitaar en op de achtergrond wat piano- en strijkersaccentjes.
Andere nummers die onder handen worden genomen zijn bijvoorbeeld Motörheads ‘Killed By Death’, ‘Hells Bells’ van AC/DC en ‘Never Say Die' van Black Sabbath’. Van Iron Maiden komen op Popscotch maar liefst drie nummers voorbij: ‘Killers’, ‘Can I Play With Madness’ en ‘2 Minutes To Midnight’. Dit laatste nummer is een van de hoogtepunten op het album, vooral door de sterke zangmelodie, die vrijwel hetzelfde is als die van het origineel. Ook ‘Can I Play With Madness’ is erg leuk, vooral als de nogal brave Sorvillo zingt: “ He said do you want to know the truth son. I'll tell you the truth. Your soul's gonna burn in the lake of fire.”
Andere uitschieters zijn de nummers die wat afwijken van de rest, doordat er een klein beetje buiten de lijntjes wordt gekleurd. De eerste hiervan is Slayers ‘South Of Heaven’, dat een vrij trage, licht slepende uitvoering krijgt met mooie koortjes. De tweede is ‘Caught In A Mosh’ van Anthrax, dat wordt opgesierd met Mariachi-trompetjes. De laatste is de rustige afsluiter ‘From Out Of Nowhere’, oorspronkelijk van Faith No More, waarin Sorvillo alleen wordt begeleid door een akoestische gitaar, en wat subtiele blazers.
Popscotch bevat een aantal leuke nummers, maar over het algemeen is de sound van Driving Mrs. Satan net even te braaf om lang te kunnen boeien. Op zich is het grappig om metalnummers op deze manier aan te kleden, maar het had allemaal wat spannender gemogen. Nu blijft het vooral een gimmick.
.jpg)
Linkin Park - RechargedAls er een band de afgelopen tien jaar flink van het voetstuk is gevallen, is...
.jpg)
Artvark - Bluestories Voor de mannen van Artvark is Bluestories alweer het vijfde album. Het...