De EP begint veelbelovend. Mooie knisperende gitaren openen het eerste nummer en titelstuk 'Hetzelfde Liedje'. Een orgeltje dient zich aan om de wat broeierige sfeer nog eens extra aan te zetten. De wat krakerige stemmen van Hendrix en van Reyen passen hier ook goed bij. Nu en dan levert dat mooie harmonieën op. Ze worden verder nog bijgestaan door bevriende muzikanten uit Beef, Gotcha!, Kane en het Amsterdams Songwriter Guild. De arrangementen en het spel zijn dan ook dik in orde en is het prettig om naar te luisteren.
Maar wanneer de vier nummers voorbij trekken voelt het wel erg veilig aan. De composities zijn niet echt verrassend en houden maar moeilijk de aandacht vast. Er is niet al te veel variatie in tempo en de liedjes zijn redelijk traag. Dit draagt bij aan de zwoele en ontspannen sfeer, maar het maakt de muziek wat inwisselbaar. Tekstueel staan er nu en dan leuke passages in, maar daar staan dan ook weer een aantal clichés tegenover. In 'Bijna Te Mooi' wordt het zinnetje ”bijna te mooi om waar te zijn”" wel erg veel herhaald, waardoor het uiteindelijk gaat vervelen.
Hetzelfde Liedje laat horen dat er genoeg potentie is. Maar het voelt meer als muziek die goed bij een reclame zou passen: het is niet te opvallend en werkt prima als ondersteuning. Het ontbreekt teveel aan zeggingskracht, ondanks de mooie instrumentatie. Dat is erg jammer, want de EP is netjes verzorgd en er had meer in kunnen zitten. Nu blijft het wat hangen in goede bedoelingen.
Rolf - Grenzeloos Rolf is de van origine Amsterdammer Rolf van der Neut. Hij speelde van...
Deicide - In The Minds Of Evil Met de feestdagen nog vrij vers achter de kiezen is er, om die smaak weg te...