2014-01-28
In een grijs verleden was hij acteur, maar gelukkig ontdekte de Britse singer-songwriter Ed Laurie al snel dat hij zijn tijd veel liever spendeert met een gitaar. Toen Laurie inzag dat zijn passie voor muziek wel erg sterk begon te groeien, gebruikte hij het acteren louter om zijn muzikale carrière te kunnen ondersteunen. Laurie vindt zijn inspiratie in een zeer breed scala aan muzikale stijlen. Van flamenco en jazz tot blues en psychedelische rock, Ed Laurie weet het allemaal samen te brengen tot één unieke, exotische sound.Waar hij op voorganger Cathedral uit 2011 nog een vrij teder en romantisch geluid liet horen, vond Laurie dat het tijd was voor iets nieuws. Trip The Wire is zijn symbolische antwoord op die nieuwe start. Het exotische, melancholische geluid van diens voorganger is zeker niet verdwenen. Toch ligt het album, met de begeleidende band Straw Dog, stukken duisterder in het gehoor. Normaliter hecht Laurie geen enkele waarde aan hitpotentie. De focus ligt dan ook altijd op het maken van albums in plaats van losse, commerciële nummers.
En inderdaad, Trip The Wire is, met een duidelijke eigen stempel, typisch zo’n album dat in zijn geheel zou moeten worden beluisterd. Toch mag gezegd worden dat ‘Forever’s Untrue’ op zijn eigen manier vrij aanstekelijk is voor een doorsnee rocknummer. Het mystieke en ‘doorleefde’ karakter van Laurie’s stem doet denken aan een ruige vocale mixtuur van David Bowie en Jim Morrison. Het album bevestigt deze gelijkenis; Ed Laurie is een oude ziel.
Met ‘Tough Guys’ laat Laurie zien dat hij zelfs dansbare flamencotracks een serieus randje kan geven. De nummers ‘Straw Dogs’ en ‘Urban Sand’ roepen hier en daar associaties op met het geluid van Editors. Gelukkig is op ‘Wild Flowers’ eindelijk weer die Jeff Buckley-achtige romantische fragiliteit te horen, waardoor er eventjes de nodige afstand wordt genomen van de vrij zware sound die op het album overheerst. Op het eveneens rustigere ‘All The Leaves’ laat Laurie prachtige melancholische jazz horen.
Met Trip The Wire laat Laurie zien dat hij een donkerder album kan maken dat tegelijkertijd ook een fragiele en romantische kant kent. Het is een echt album, dat bij het beluisteren tijd nodig heeft om te kunnen groeien. Of deze duistere sound nu mooier is dan de romantische folksound van Cathedral of niet, is enkel een kwestie van smaak. Een ding moge duidelijk zijn: Ed Laurie kan vrijwel elk muziekgenre aan.
.jpg)
Katadreuffe - MalconfortDe Amsterdammers van Katadreuffe vonden het na een aantal smakelijke...
.jpg)
After The Burial - Wolves Within Tegenwoordig is djent-metal helemaal hip. Bulderende riffs over poliritmische...