Een grote stijlbreuk maakt Herrek niet met deze EP, maar het is ook niet zomaar een voortzetting van Waktu Dulu. Het sfeervolle karakter blijft behouden door het subtiele spel en de prachtstemmen van Van der Scheer en Ilse Hamelink. De basis ligt bij A M echter bij de akoestische gitaar en dat zorgt voor een intiemer karakter. Dit is geen EP voor in de winderige buitenlucht. De vertrouwde huiskamer is het ideale toneel.
Deze aanpak krijgt hier en daar wat tegenwerking. De synths in ‘Fading Waves’ en ‘Waking’ maken de muziek niet per se warmer, het had nog kaler gemogen. Daar staat in beide nummers overigens genoeg moois tegenover. De samenzang is constant fantastisch. Herrek maakt uiterst gelaagde muziek door de combinatie van verschillende stemkleuren en van elkaar afwijkende ritmes, bijvoorbeeld van de gitaren. Alleen ‘Waste’ valt wat dat betreft buiten de boot. Het blijft gedurende vier minuten steken zonder de A M-sfeer te benaderen.
Het korte ‘The Roof’ steekt er zonder meer bovenuit. “I’m obsessed with the way a melody grows”, zingt de frontman. Het is duidelijk dat deze obsessie een grote kunde heeft opgeleverd. De combinatie van de verschillende ingehouden bespeelde instrumenten is sterk en begint steeds voller te klinken. ‘Flood’ is hoe zorgeloosheid moet klinken: verstild en heerlijk om bij weg te dromen. Dat is Herrek.
Rosanne Cash - The River & The Thread The River & The Thread is het eerste album dat Rosanne Cash...
Deep Purple - Now What?! Live Tapes Hoeveel live-albums heeft Deep Purple al op haar naam staan? “Veel,” zal...