2014-02-21
Sommige platen roepen een heel specifieke sfeer op. In dit geval schreeuwt Held In Splendor om een oude, licht krakende platenspeler en een publiek dat languit en high in het gras ligt. Psychedelische softrock zoals we dat kennen van onder andere The Beatles (à la ‘Strawberry Fields Forever’). De hoge, lang na hummende gitaartonen in combinatie met meerstemmige vocalen doen ergens ook weer wat denken aan een band als The Byrds. Al met al erg jaren ’60, erg mellow, een beetje folk en precies wat je verwacht bij een naam als Quilt.Held In Splendor opent met het rustig voortkabbelende, onschuldige ‘Arctic Shark’. Een simpel nummer bestaande uit slepende vocalen, kalme drums en een flink psychedelische gitaar in de hoofdrol. Het is het soort nummer wat minutenlang door zou kunnen gaan, zonder dat je er erg in zou hebben. Het meest opvallend of misschien juist eigenlijk het minst opvallend, zijn de soepele overgangen tussen de nummers. Voordat je het goed en wel door hebt ben je al bij nummer vier aanbeland. Het zorgt ervoor dat de plaat heerlijke achtergrondmuziek is, maar het gevolg is ook dat er maar weinig tracks echt uitspringen. Het geheel doet aan als een vreemde droom, waarin je van de ene in de andere hallucinatie lijkt te vallen.
Sommige tracks, als ‘Mary Mountain’, maken wel daadwerkelijk vijf minuten vol met solo’s die in elkaar overvloeien. Van stukjes steelguitar tot vioolpartijen, cello’s en natuurlijk elektrische gitaren waarbij de gitaristen geen enkel pedaal onbenut hebben gelaten. Van diepzinnige, soms romantische teksten tot volslagen onzin, zangeres Anna Fox Rochinsky weet het allemaal even makkelijk over te brengen. Haar enigszins donkere, maar toch onschuldige, delicaat en sexy stemgeluid, weet de muziek tot een samenhangend geheel te vormen. In vergelijking tot het debuutalbum heeft zij wat betreft vocalen de hoofdrol en staan de stemmen van Shane Butler en John Andrews meer op de achtergrond.
Niet alleen binnen het album, maar gedurende nummers zelf, lijkt de sfeer geregeld om te slaan. Zo begint ‘Tired And Buttered’ als een uptempo rocknummer, wat zonder enige waarschuwing in een rustige, dromerige ballad verandert. Maar ook dit is weer van korte duur, tegen het einde wordt het gas weer flink ingetrapt. ‘Talking Trains’ is een klein juweeltje tegen het einde van het album. Met alleen een akoestische gitaar en de zachte stem van Rochinksy heeft dit nummer iets heel intrigerends. Juist door het gebrek aan vreemde effecten zorgt het ervoor dat Held In Splendor in balans blijft. ”Implausible like microscopic doves, are they real or are they only love. ‘Cause even when the day is full of plans, you feel its heavy, hollow end. Like talking trains inside a hollow tree, free from track and finally free of me.”
Held In Splendor is een wazige, absurde en toch poëtische sprookjeswereld. Het is een album dat moeiteloos in de jaren ‘60 uit had kunnen komen, maar ook prima binnen de huidige muziek past. Het is een ruim geslaagde tweede plaat, die veel belooft voor de toekomst van deze jonge band.
.jpg)
Nina Persson - Animal Heart Nina Persson , Nina Persson... Ik hoor u denken: "die naam doet in de verte...
.jpg)
Breton - War Room Stories Een kleine twee jaar geleden maakten we via de geweldige single ‘Edward The...