2014-02-24
Bij toeval ontmoeten drie muzikanten elkaar in een platenzaak in Zwitserland. Deze drie, Ramon, Laura en Michael, hebben een muzikale klik en besluiten een band te vormen. Niet veel later komen ze ook hun vierde musketier tegen, in de vorm van Janick. Dit is de korte geschiedenis van Manolo Panic, de band die startte in 2009. Het viertal ziet een perfecte match: “Het geheel is groter dan de som van de delen”, aldus de band. Nu, vijf jaar later, is het debuutalbum Helpless & Strange daar. Dat de plaat van een echte indie rock & roll band komt, blijkt meteen al aan het begin van de openingstrack ‘A Melody To Soften The News’. Zowel muzikaal als vocaal ( Ramon Margharitis) is de vergelijking met Kensington en Kings of Leon snel gemaakt. Met catchy gitaarrifjes en stuwende drums doet het nummer je smachten naar meer. Na dertien nummers weet je dat de hele plaat doorspekt is van goede indie rock & roll. De band begrijpt hoe ze muziek moeten maken; het geheel klinkt logisch: coupletten, refreinen en bruggen sluiten naadloos op elkaar aan.
Ook de begeleiding (met gitaar, bas, drums en synthesizer) past goed bij de zang, ook als er wordt gekozen om enkel een drum- of baspartij te gebruiken. Het geheel wordt daarentegen niet voorspelbaar, want de band weet genoeg te verrassen met uitstapjes binnen hun muzikale spectrum. Zo neigen ‘Drenched In Lust’ en ‘Confessions’ meer naar popmuziek en heeft de single ‘Tiny Robots’ een country-achtige beat. 'The Place' is een wat zwaardere track. Ook afsluiter 'World Apart' klinkt donkerder door de alternatieve ritmische begeleiding en synthesizer-noise. Dit wordt gelukkig verlicht door de fluwelen tweede stem van Laura Frei. De titeltrack is daarentegen weer een puntige rock ’n roll track met een pakkend ritme. ‘Seasoned Noise’, een van de beste nummers van het album, en klinkt door de aanhoudende synthesizer-noise dromerig en mysterieus en werkt uiteindelijk naar een krachtig climax, zodat het wat doet denken aan ‘A Forrest’ van ‘The Cure’.
Helpless & Strange is de titel, maar hulpeloos en raar is het debuutalbum zeker niet. Het tempo verslapt niet, zodat de vijftig minuten omvliegen. De nummers luisteren heerlijk weg, en een flink aantal daarvan is zelfs uitdagend dansbaar. Hoewel sommigen Manolo Panic zullen bestempelen als het zoveelste indie-bandje, zit het debuut strak in elkaar en verdient de plaat minstens een paar luisterbeurten. De overtuiging volgt vanzelf.
.jpg)
Valkyre - Our Glorious DemiseHoewel je België niet direct associeert met Female Fronted Metal komen...
.jpg)
The Pineapple Thief - Introducing... Een plaat van the The Pineapple Thief draaien betekent sfeer binnen halen....