Against Me! - Transgender Dysphoria Blues Recensie op Podiuminfo

2014-02-17 “You've got no cunt in your strut, you've got no hips to shake and you know it’s obvious, but we can't choose how we're made.” Met deze regel maakt Lauren Jane Grace, voorheen bekend als Tom Gabel, meteen vanaf het begin duidelijk hoe ze in het leven staat als transseksueel. Eveneens draait ze er niet omheen dat dit ook een flinke worsteling is geweest in ‘Drinking With The Jocks’. Hierin wenst ze dat ze vanaf jongs af aan net zo masculien was als al die populaire jongens van school. De regel “There will always be a difference, between me and you." geeft dan weer aan dat ze volledig geaccepteerd heeft dat ze anders is. Geboren als jongeman, maar in 2012 omgebouwd tot een echte vrouw. Transgender Dysphoria Blues is het eerste album van Against Me! met de omgebouwde frontman, die dus nu als frontvrouw door het leven gaat.

De grote vraag is natuurlijk hoe dat klinkt. Heeft Tom Gabel zijn stem behouden, of is het Lauren Jane Grace tot in de stembanden? Schemert er niet toevallig nog iets van mannelijke verleden door in het stemgeluid? Alle kritieken worden meteen getemd zodra Lauren Jane vanaf het begin laat horen eveneens een transformatie in stem te hebben gehad die volledig bij haar past. Dit is geen lichtere variant van Tom Gabel, maar een ontzettend krachtige vrouwenstem. Zo her en der schemert het oude geluid bij vlagen nog door, zoals bijvoorbeeld op ‘Drinking With The Jocks’, waarbij op die manier de bezongen frustratie goed tot zijn recht komt. Toegegeven, het is een vreemd gezicht om in de live-opnames een net iets te brede frontvrouw te zien, maar uiteindelijk gaat het toch om de muziek. Ondanks dat ook de formatie een kleine wisseling heeft gehad, staat het geluid als een huis.

Zo is gitarist/mede-vocalist James Bowman nog het enige overgebleven lid naast Lauren Jane, maar hebben ze hulp gekregen bij de opnames. Die namen zijn overigens niet de minste, want zo heeft niemand minder dan Fat Mike van NOFX de baspartijen ingespeeld voor ‘FUCKMYLIFE666’ en ‘Unconditional Love’. Wie zou Atom Willard niet zijn om dan vervolgens die lege drumkruk op te warmen voor deze plaat? Juist, ’s werelds grootste freelance-drummer is ook hier weer van de partij. Het is mooi om te zien dat zulke namen zich hiervoor opwerpen, om zo ook te laten zien dat Against Me! nog altijd hartelijk omarmd wordt door de grote namen binnen het genre.

Muzikaal gezien ligt het dichtbij The Gaslight Anthem, met net dat beetje meer punk. Transgender Dysphoria Blues ondergaat dezelfde transformatie zoals die Lauren Jane gehad heeft. In het begin laat het flink wat ballen zien en is het lekker rauw. Tegen het einde wordt het gas teruggenomen met ‘Two Coffins’ en ‘Black Me Out’ en krijgt het een sterker emotioneel en vrouwelijk kantje. Kortom, een plaat die Against Me! volledig op het lijf geschreven is.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Against Me! Label:Xtra Mile Recordings