2014-02-19
Adrian Schull, alias HELMUT, brengt met Polymono zijn eerste album uit. Veel is er op het web nog niet over hem te vinden. Zelfs zijn eigen website is leeg, op een link naar een nieuw nummer na. De bijgeleverde bio vertelt ons dat Schull al opende voor onder andere Joan As Police Woman en Beirut. En via het Haldern Pop festival kwam hij bij het label van Haldern Pop uit. Zijn optredens bouwt hij op vanuit loops en daarmee creëert hij een eigenzinnige mix van elektronische en organische muziek. Zijn eigenzinnige shows zorgden ervoor dat hij opgemerkt werd bij een select publiek. Dit publiek breidde zich langzaam maar zeker uit, tot het punt kwam waarop hij professioneel muzikant kon worden en muziek puur als hobby vaarwel kon zeggen.Het album begint met een repetitieve gitaarloop, met daaroverheen een combinatie van elektronische klikjes en human beatbox. Zo worden de overige songs ook op interessante wijze opgebouwd. De melodieuze zang vormt een mooi contrast met de kille beats en dreunende bas. De cleane gitaar over de gesampelde beats doet af en toe qua muziek in de verte denken aan sommige platen van Radiohead, het meest nog in opener 'The Tribe'. Voor sfeer is er ook plek op dit album; in het rustige 'Sepi' zorgen de overlappende gitaarpartijen voor een fraai geheel.
Tot grote hoogten stijgt HELMUT op deze plaat (nog) niet, maar hij toont zich een eigenzinnige muzikant. Veelzijdig is de muziek niet, maar wel uniek en opvallend. Het zal me niet verbazen als HELMUT in Nederland voet aan de grond gaat krijgen. Polymono is goed genoeg. Verwacht geen wereldschokkende plaat met wervelende composities, maar gewoon een goed geproduceerd album met songs die hier en daar licht uitdagend zijn en bovendien lekker in het gehoor liggen.
.jpg)
Sam Roberts Band - Lo-FantasyDe Canadese rockformatie Sam Robert’s Band vond dat het tijd was voor een...
.jpg)
Beyoncé - Beyoncé Aan Beyoncé ging geen uitgebreid marketingoffensief vooraf. Sterker nog,...