2014-02-13
De Canadese rockformatie Sam Robert’s Band vond dat het tijd was voor een nieuwe producer en daarmee ook een ander geluid. De samenwerking met Youth (The Verve, Crowded House) leidde tot minder power rock en een meer psychedelisch en funky indie-rock geluid. Frontman Sam Roberts gaf al eerder aan dat dit album fundamenteel anders zou zijn dan de voorgangers. Dit soort uitspraken moet men vaak met een korreltje zout nemen, maar in dit geval maakt de band zijn belofte waar. In Canada haalde de single ‘We’reAll In ThisTogether’ al een nummer twee positie in de hitlijsten, wat veel goeds belooft voor het nieuwe album Lo-Fantasy.Openingsnummer ‘Shapeshifters’ weet de toon al behoorlijk te zetten. Met een catchy en poppy gitaarriffje, lijkt de eerste hit al meteen in the pocket. Vergeleken met de rest van het album lijkt het in eerste instantie een vrij simpele track. Maar achter de ogenschijnlijke eenvoud schuilen meerdere gitaren, slimme psychedelische effecten en pakkende drums die het nummer langzaam opvoeren tot een geweldige climax. Nu is het natuurlijk nog maar de vraag of de rest van Lo-Fantasy dit hoge niveau vol kan houden.
Meteen erna volgt ‘We Are All In ThisTogether’ en het is snel duidelijk dat de hoge positie niet meer dan terecht is. Het is een wat steviger nummer met geweldige gitaarwerk, maar tijdens de breaks blijken de vocalen en drums op zichzelf al voldoende overtuigingskracht te hebben. Een nummer vol adrenaline, maar overduidelijk ook met veel plezier gemaakt. ”Keep movingdon’t stop, we’ll never be the sameagain.” Moeiteloos schakelt Sam Robert’s Band weer over op een uptempo pop-rock nummer á la Vampire Weekend. ‘Human Heat’ is zo pakkend dat je jezelf erop betrapt ongemerkt mee te zingen en mee te tikken. “Oohwith the times, you’re out of your mind, you are yourown worst enemy, yourown worst enemy.”
Hoewel de eerste helft van Lo-Fantasy al recht geeft op een eervolle vermelding, stellen de latere nummers zeker niet teleur. De band heeft een perfecte balans gevonden tussen electronica, house, funk en rock in combinatie met vocalen van Sam Robert die prima in het gehoor liggen. ‘The Hands Of Love’ is een kunstwerkje van backing vocals en synthesizereffecten die naar een heerlijk psychedelische bridge toe werken. De ballad ‘Never Enough’ is een van de latere hoogtepunten op de plaat. Verrassend rustig vergeleken met de voorgangers, met een vrij serieuze tekst. ”I must confess, can’tsettleforless, so take itall, causeit’s never enough… all the places we go, all the people we know, all the facesthey show, it’s never enough.”
Na vijf albums is het lastig om nog met een bijzonder zesde album te komen. Sam Robert’s Band wist zichzelf op een geslaagde manier opnieuw uit te vinden. Het is misschien nog wat vroeg, maar de kans is groot dat Lo-Fantasy een van de beste albums van 2014 wordt. Het zou mooi zijn om de formatie binnenkort ook eens in Nederland te horen en te zien.
.jpg)
Electric Callboy - We Are The Mess “I have to satisfy the hunger of flesh, spread your cunt wide, I feel the...
.jpg)
Helmut - Polymono Adrian Schull, alias HELMUT , brengt met Polymono zijn eerste album uit....