De titeltrack, waarmee deze EP opent, is het enige nieuwe dat te horen is. NOFX heeft er altijd al om bekend gestaan om humoristische nummers af te wisselen met serieuze tracks. De opener valt onder de tweede categorie met zijn galopperende riffs en Fat Mike die op de toppen van zijn stem zingt. Een fijn liedje zoals een ieder wel van deze band gewend is. Wat volgt is een cover van No Use For A Name, zoals die reeds te horen was op het tribute-album voor de overleden Tony Sly. Het gaat hier om ‘The Shortest Pier’ en het zet weer even die serieuze, emotionele toon voort. Vervolgens is het een vreemde keuze om de demoversie van ‘I Believe In Goddess’ erbij te betrekken, die eerder al te horen was op het self titled album. Men dient even van gemoedstoestand te schakelen, want deze track is een stuk joliger van aard. Net als de vierde in lijn ‘My Stepdad’s A Cop And My Stepmom’s A Domme’ met teksten als: “They both have a nightstick, they both are sadistic, they both have a tough beat, I think it's kind of neat.”
Afsluiters zijn ‘Wore Out The Soles Of My Party Boots’ en ‘New Year’s Revolution’ die dan weer wat serieuzer zijn aangelegd. Ze zijn net zo nieuw als de single waarmee ze afgelopen kerst verschenen. Vooral de eerste is maar een matig excuus voor punkrock, dus echt een toevoeging voor deze EP is het niet. Sterker nog, deze hele EP is geen waardevolle toevoeging voor de echte diehard NOFX-fans, die natuurlijk al alles hebben. Ze komen gemiddeld niet boven de drie minuten uit, waardoor je dus voor ruim tien minuten aan muziek hebt. De nieuwe track zit goed in elkaar en is zeker vermakelijk, maar is eveneens vervangbaar voor ieder ander nummer. Kortom, als single is Stoke Extinguisher prima te behappen, maar om het een volwaardige EP te noemen is dan weer net iets te veel.
Black Flag - What The...Als er één band is die zich de grootvader van de draaideurformaties mag...
Jack and the Weatherman - Something Positive Laidback, met gevoel voor humor en natuurlijk optimistisch, hoe anders zou...