Iced Earth - Plagues Of Babylon Recensie op Podiuminfo

2014-02-17 Al bij de eerste tonen van Plagues Of Babylon gaan we er eens goed voor zitten. Drumstoten als kanongebulder, een klagende gitaar, gevolgd door een loodzware riff zorgen voor het epische begin van de nieuwste Iced Earth schijf. “This album is a bit more epic compared to Dystopia” schrijft gitarist en bandbaas Jon Schaffer in de persinfo. Hiermee slaat hij de spijker op de kop. Voorganger Dystopia was de eerste plaat waarop nieuwe zanger Stu Block te horen was en hoewel dat album zeker niet slecht was, haalde het lang niet het niveau van voorganger The Crucible Of Man.

Gelukkig zijn Jon Schaffer en zijn mannen op Plagues Of Babylon weer helemaal terug op het rechte spoor. Kenners van de band weten dan al wat ze te wachten staat; epische heavy metal met sterke riffs, huppelende ritmes, melodieus gitaarwerk, fraaie dubbelzang en bovenal sterke songs, waarin altijd wel ergens de echo van Iron Maiden te horen is. Het is niet voor niets dat de band gerekend mag worden tot een van Amerika’s populairste heavy metal acts.

De eerste zes songs zijn een samenhangend geheel in een soort horror-sciencefiction verhaal zoals we al vaker van Iced Earth te horen kregen. De nummers zijn een soort afsluiting van de Something Wicked -trilogie al laat Iced Earth blijkbaar nog een lijntje open getuige de titel van de laatste song van dit verhaal: ‘The End?’.

De plaat opent zoals gezegd met het epische titelnummer, waarna het snelle ‘Democide’ voor een pittig stukje heavy metal zorgt. Het daaropvolgende slepende ‘The Culling’ wordt gevolgd door het weergaloze ‘Among The Living Dead’, met memorabel gitaarwerk van Troy Seele die voor een paar prachtige solo’s zorgt. Ook Block komt hier tot bovenmenselijke prestaties. ‘The End?’, de laatste song van het concept is een bombastische hoorspel op zich.

De vijf daaropvolgende nummers staan los van het conceptverhaal, maar zijn stuk voor stuk prima songs, al vallen ze een beetje in het niet bij het vuurwerk op de eerste deel van de plaat. Dat komt ook omdat er meer rustpunten in de nummers zitten. Daarnaast is er ook wat meer tijd nodig om de songs te doorgronden. Het zorgt er wel voor dat de plaat in tweeën gedeeld wordt. Het Metal Church-achtige ‘If I Could See You’ laat horen dat Block ook ballad-achtige stukken goed aankan. Wat is de man snel gegroeid zeg! Ook zijn prestatie in het eveneens vrij rustige ‘Spirit Of The Times’ is van hoog niveau.

Het album eindigt bijzonder leuk met een cover van het nummer ‘Highwayman’ dat origineel door Willie Nelson, Johnny Cash, Waylon Jennings en Kris Kristofferson werd vertolkt. De song wordt nu gezongen door Jon Schaffer zelf, Stu Block, Russel Allen (Symphony X) en Michael Poulsen van Volbeat. Het is een leuk slotakkoord van een bijzonder sterk, maar enigszins tweeslachtig, album.

Recensent:Jan Didden Artiest:Iced Earth Label:Century Media