De muziek van Augustines is donker. De begeleiding van Rob Allen en Eric Sanderson met stuwende drums, zware baspartijen en elektrische gitaar klinkt wat industrieel, gecompleteerd door de rauwe vocalen van Billy McCarthy. De ongewone en rauwe stem van de frontman zal niet iedereen liggen. Deze geheel sluit echter wel goed aan bij de thema’s die doordrenkt zijn van wanhoop, teleurstelling, pijn en bitterheid. Dat is niet verwonderlijk gezien de harde tegenslagen die McCarthy heeft moeten verwerken.
Dat we hier te maken hebben met muziek die niet iedereen zal liggen, is duidelijk. De rauwe stem van de zanger drukt een stempel en is niet altijd prettig om naar te luisteren, zeker wanneer de emoties schreeuwend worden geuit. Het raakt echter wel. Toch is het een verademing als McCarthy tijdens het eerste deel van de pianoballad ‘Walkabout’ zijn kopstem gebruikt. Het nummer heeft meteen wat weg van de muziek van Editors. Ook het instrumentele ‘Highway 1 Interlude’, met mooie, aanzwellende strijkers, is een fijne onderbreking.
Het geheel klinkt, in vergelijking met het debuut, iets opgewekter. Dit is duidelijk te horen in de albumafsluiter ‘Hold Onto Anything’, maar ook in het meerstemmige ‘Now You Are Free’ en ‘Cruel City’. De laatste song doet meteen denken aan de muziek die we kennen van Paul Simon. Voor deze plaat heeft Augustines zich zeker laten inspireren door West-Afrikaanse invloeden.
Met hun opvolger trekt Augustines de lijn goed door. De muziek is niet voor iedereen weggelegd, maar hou je van donker en rauw, dan is het album zeker het beluisteren waard. Ter promotie komen de Amerikanen op 27 april (Amsterdam) en 5 mei (Groningen) naar Nederland.
The War On Drugs - Lost In The DreamLange highways door uitgestrekte Amerikaanse landschappen vormen het decor...
Sharon Jones & The Dap-Kings - Give The People What They Want Na haar overwinning op kanker pakt Sharon Jones samen met The Dap Kings...