2014-03-18
Lange highways door uitgestrekte Amerikaanse landschappen vormen het decor van Lost In The Dream. Dit derde album van The War On Drugs staat, nog meer dan voorheen het geval was, stevig geworteld in het werk van de groten, zoals Petty en Springsteen. Al tientallen jaren belichamen zij ‘the American spirit’ en meer dan ooit tevoren dient frontman Adam Granduciel zich aan als één van hun natuurlijke opvolgers. Tekstueel gezien is hij meer naar binnen gekeerd, maar de constante stroom aan indrukwekkende melodieën brengt de gezonde dosis hoop die de groten zo kenmerkt.Spreken van een breuk ten opzichte van voorganger Slave Ambient is te veel van het goede, maar de indierockers hebben de rafelige randjes achter zich gelaten. Minder gruizig, zonder daarbij gepolijst te klinken. De gitaren galmen nog wanneer het moet, en dat moet gelukkig vaak. ‘Under The Pressure’, het openingsnummer dat de lichte koersverandering op overtuigende wijze inzet, heeft aan het einde een paar minuten vol reverb die je even laten nagenieten en tegelijkertijd een opmaat vormen naar het al eerder als single uitgebrachte ‘Red Eyes’. Waar Arcade Fire op Reflektor voor een ander geluid ging, duikt The War On Drugs in het ontstane gat. Het tempo is hoog, het geluid vol en de synths leggen de beslissende link met de Canadezen. Granduciel zet er zelfs zijn Win Butler-stem bij op.
De basis ligt voortdurend bij de akoestische gitaar, een gewenste constante factor waarmee het fijn werken is. Granduciels zang treedt op de voorgrond, maar laat op tijd de ruimte aan de muzikale verbeelding. Iedere gitaarsolo past, het klinkt alsof het zonder moeite in elkaar is gevallen. Daarbij komen de blazers die op gepaste momenten voor een lichte toets zorgen. De rol van pianist Robbie Bennett is zo mogelijk nog belangrijker. Verfrissend is de tegenstrijdigheid in melodieën waarvoor hij zorgt. Alleen ‘Disappearing’ blijft wat dat betreft achter op de rest.
The War On Drugs klinkt breekbaar in het fraaie ‘Suffering’. De heren maken met ‘The Haunting Idle’ een instrumentaal pareltje vol feedback en ruimtescheppende synths. Wat kunnen ze niet? Granduciel roept vragen op: “Can I be more than just a fool?”, maar blijkt vervolgens in ‘Lost In The Dream’ ook waarheden in pacht te hebben door te wijzen op de grote waarde van herinneringen. Dit album is als een warme deken, een uurtje ontspanning. Het biedt ruimte om je te bezinnen en bevat boven alles oorstrelende muziek.
.jpg)
Sisyphus - SisyphusVreemde carrièremoves komen in het geval van Sufjan Stevens niet meer als een...
.jpg)
Augustines - Augustines Met het uitkomen van hun debuut in 2012 heette de band nog We Are Augustines,...