2014-03-03
Het kon bijna niet uitblijven dat Sunn O))) en Ulver een keer gingen samenwerken. Als er twee bands zijn die de grenzen van de muziek opzoeken zijn het deze twee wel. Sunn O))) is de bekendste band binnen het dronedoom genre. Wie de muziek van de Amerikanen kent weet dat de ultrazware gitaar-drones soms wel een kwartier aan kunnen houden binnen hetzelfde nummer. Daarbij gebruikt de band geen drums. Slechts twee gitaren doen het werk. Het is muziek waarvoor je in de stemming moet zijn. Daarnaast zijn de optredens van de in monnikspijen optredende heren legendarisch door het oorverdovende volume. Het Noorse Ulver heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld van inventieve blackmetalband tot een avant-gardistisch gezelschap waarvoor niets te gek is. Zo brachten ze in 2012 een album vol obscure jaren zestig covers uit om vervolgens op hun laatste plaat Messe I.X-VI.X met een kamerorkest samen te werken om een modern klassiek werkstuk op te nemen.
Op Terrestrials komen deze twee bijzonder werelden voor het eerst samen. Een samenwerking die is ontstaan omdat Ulver ooit een nummer voor Sunn O))) produceerde.
De muziek op Terrestrials is een uiterst spannende symbiose van de twee stijlen van de band. De drie lange nummers op de plaat zijn geheel in de Sunn O)))-traditie traag en minimalistisch. Veelvuldig horen we de dreigende drones van Stephen O’Malley en Greg Anderson, waar door Ulver een intrigerend tapijt van psychedelische klanken overheen is gelegd .
Zang horen we slechts in één nummer, namelijk het veertien minuten durende ‘Eternal Return’ waarin we Kristoffer Rygg van Ulver tegen het einde horen zingen. Dit nummer begint met een mooi ambient stuk, waarin bedwelmend gitaar- en toetsenwerk langzaam overgaan in unheimische geluiden. Het toetsenspel en de bezwerende zang van Rygg zorgen tegen het einde voor een flink stukje kippenvel.
De opener heet ‘Let There Be Light’ en begint dreigend. De treurig klinkende blazers zorgen ervoor dat je je heel ongemakkelijk gaat voelen. Je verwacht eigenlijk een uitbarsting die er natuurlijk nooit echt komen gaat, al wordt het gaandeweg steeds dreigender. Zeker ook omdat er na ruim acht minuten enig slagwerk wordt toegevoegd.
Het eveneens instrumentale ‘Western Horn’ doet sterk denken aan wat het Italiaanse Monumentum in de openingssong van haar debuutalbum In Absentia Christi (1995) aan ons toevertrouwde. Alleen kwam daar na verloop van tijd wel de uitbarsting die er ook hier niet komt. Maar gelukkig houdt ook dit nummer de aandacht moeiteloos vast tot het einde.
Wil je goed van Terrestrials kunnen genieten, dan moet je jezelf even volledig afsluiten en de ambientklanken gelaten over je heen laten komen. Het mooist komt dit tot zijn recht met een koptelefoon op en je ogen gesloten. Pas dan snap je de bedoeling van de muziek van de heren.
.jpg)
Seth Lakeman - Word Of MouthVan jongs af aan speelde de Engelse Seth Lakeman samen met zijn broers in...
.jpg)
Sisyphus - Sisyphus Vreemde carrièremoves komen in het geval van Sufjan Stevens niet meer als een...