2006-08-03
Tijdens de Bare Stripped Naked-tour, die Bettie Serveert afgelopen winter ondernam, werden diverse songs van de band in een semi-akoestisch jasje gestoken. Dit resulteerde in een reeks wat meer ingetogen Bettie Serveert optredens dan normaal. Tevens werden tijdens deze intiemere optredens een aantal nieuwe nummers gebracht. Nu is er, na die tour, ook een studio-album met bijgevoegde live-DVD met dezelfde titel verschenen. De CD is eigenlijk een studio-variant van het tour-concept, zij het in omgekeerde volgorde; vooral nieuwe semi-akoestische tracks en een enkele ‘gouwe ouwe’ in een nieuw jasje. De akoestische openers Roadmovies (met achtergrond noise), Hell = Other People en Love & Learn en een prachtige spacy versie van het oude Brain-Tag geven al snel het gevoel eerder te maken te hebben met een verzameling leuke demo’s en b-kantjes dan met een volwaardige opvolger van het fantastische Attagirl. Het dromerige, spannende en wat vollere Storm maakt echter definitief korte metten met het wat weifelende begin. Vooral het tweede gedeelte van de cd weet zeer doeltreffend te overtuigen met het zwoele The Rope, het akoestische All The Other Fish, het dromerige What They Call Love, het maffe Painted Word, het slepende 2nd Time en de alternatieve, rijkere versie van Hell = Other People. Afsluiter Certainlie is een vreemde eend in de bijt. Deze van oorsprong ingetogen track van het album Log22 krijgt hier een meer elektrische interpretatie en is daardoor wat misplaatst qua sound doch zeker de moeite waard. Met deze cd bewijst Bettie Serveert ook in een wat meer gestripte context grotendeels te kunnen boeien.
De bijgevoegde DVD valt nogal tegen. De flauwe meer dan twintig minuten durende home-movie van de band tijdens opnames in de Heartland Studio had ik maar wat graag ingeruild voor wat meer live-beelden. Op de DVD staat slechts een kleine vijftig minuten aan beeldmateriaal van het Bare Stripped Naked concert in de kleine zaal van de Ancienne Belgique in Brussel. De geluidskwaliteit van dit optreden is uitstekend en de nummers zijn prachtig (met de ingetogen akoestische versie van Kid’s Alright, het rockende Heaven, het fenomenale White Dogs dat naadloos overgaat in Co-Coward en de origineel overtreffende interpretatie van Bright Eyes’ Lover I Don’t Have To Love voorop). Het concert is echter bij vlagen nogal knullig in beeld gebracht. Vooral de steeds door het beeld lopende cameramensen zijn zeer irritant. Hierdoor komt de intieme en soms ronduit bezwerende sfeer niet helemaal uit de verf. De beelden voegen in deze vorm weinig toe. Ze doen eerder afbreuk aan de nummers. Een bijgevoegd live-album was wellicht een beter alternatief geweest.
Een uiteindelijk toch nog goed album en een zeer matige DVD maken de verwachtingen helaas niet helemaal waar. Het lovenswaardige Bare Stripped Naked avontuur van een van de beste indie-rockbands ter wereld verdient een betere documentatie dan deze. Jammer.
Les Claypool - Of Whales and WoeFrog Bridage, Oysterhead en natuurlijk Primus. Het zijn enkele voorbeelden...
Joan As Police Woman - Real Life Joan As Policewoman is de artiestennaam van violiste/singer-songwriter Joan...