2014-03-13
De vrouwen in de Rotterdamse muziekscene zijn de laatste jaren steeds succesvoller geworden. Zo waren daar al Sabrina Starke en Ntjam Rosie. Maar ook Ai Ming Oei, de zangeres en liedjes schrijfster met de rode haren uit de band Ming’s Pretty Heroes, timmert flink aan de weg naar succes.In 2009 studeerde ze succesvol af bij het Rotterdams Conservatorium Codarts met haar sfeervolle debuutalbum ‘Ok Mr Mix’.Een luttele twee jaar later wint Ming, door haar tomeloze inzet, de Music Matters Award met een muziekambassadeurschap voor een jaar en een prijzenpot die ze gebruikt om haar tweede album ‘Karma’ te realiseren. Met de speelse en soms persoonlijke popliedjes drukt Ming een echt stijl stempel op haar werk. Iets dat andere artiesten aantrok en haar een uitnodiging opleverde om in 2013 voor de nieuwe voorstelling van het moderne dansgezelschap Conny Jansen Danst de livemuziek uit te voeren.
Dit jaar heeft deze dame, die vocaal gezien makkelijk geplaatst kan worden in het rijtje van Feist, Regina Spektor, Lykki Li en Florence and the Machine, haar charmes en muzikale capaciteiten ingezet voor haar derde release. Dankzij de crowdfunding donaties van enthousiaste fans, waaronder kledingontwerpers Victor en Rolf, kon ze haar derde album, Roots And Bonesgenaamd, financieren. De productiedruk deelde ze met pianist en producer Alexander van Popta, die ondermeer met Ntjam Rosie en Re:Freshed Orchestra samenwerkte.
Ming heeft wederom haar ziel en zaligheid gelegd in het schrijven en spelen van de twaalf nieuwe nummers. De songs op Roots and Bones gaan over breekbaarheid. Over emoties die tot in je botten te voelen zijn. Samen met Pablo Kleinsman (viool), Jonas Wegewijs (toetsen), Juan Manssens (bas), Tim Biesta (drums en elektronica) creëerde ze bijpassende speelse beats, afgewisseld met melodieën vol strijkers of verstilde pianopartijen die warmte bieden, en met soms een duister randje.
In albumopener ‘Not Lost’ wordt je betoverd door Ming’s liefelijke stemgeluid, ondersteund met mooi vioolwerk van Pablo Kleinsman en goed neergelegde lo-fi beats van Tim Biesta. De break-up song ‘Try Again’, klinkt als een liefelijke smeekbede, waarin Ming floreert met zuivere, steeds hoger klimmende vocalen, omwikkeld met een karakteristiek Hammond orgel deuntje. Dan is er nog het speelse inspirerende ‘Muse’ en het duistere, voortslepende en bijna Bjork-achtige ‘Bones’.
Dat Ming niet altijd de meest toegangbare, dertien in een dozijn, radioliedjes maakt spreekt alleen maar voor haar. Maar met de twee singles ‘Mainstream Lover’ en ‘Lovemakers Heartbreakers’ zou ze dit keer wel eens het grotere mainstream publiek kunnen aanspreken. Live klinken de songs allemaal toch net iets intenser, en hoor je de dieperliggende emoties in Ming’s stem terug die op het album wat te veel zijn weggepoetst. Desondanks is het wel een release die gevierd mag worden.
-5.jpg)
John Butler Trio - Flesh & Blood John Butler heeft reeds een grote fanbase weten op te bouwen. Na in...
.jpg)
Spoelstra - Sports And Finance Wij recensenten zijn makkelijk te pakken. Een goede opener op een album en je...