2014-03-31
Soms zit je er helemaal naast. Thug Entrancer, in het echte leven Ryan McRyhew, levert met zijn debuut LP zo’n kunstwerk af wat je op het eerste gezicht compleet verkeerd indeelt. Death After Life is niet de meest vrolijke titel. Als je dan verder kijkt en een zwarte hoes met een grijze wolkachtige tekening erop ziet, vervolgens kijkt naar de lengte van de tracks en uiteindelijk naar de titels van deze tracks (de titel van het album gevolgd door oplopende romeinse cijfers), dan zou je deze cd indelen in de klassieke muziek of obscure metal. Thug Entrancer valt echter zeer duidelijk in de electronische dansmuziek. Gezien het Chicago verleden van Ryan McRyhew zijn er veel links naar de wat meer klassieke house. Maar als je wat verder kijkt komen er ook verwijzingen naar andere genres, waaronder techno en zelfs een lichte gabber voor op dit album. Wat wel klopt bij de hoes en titels is de sfeer die wordt neergezet. Nergens wordt Death After Life lichtvoetig. Thug Entrancer heeft een zeer experimenteel album afgeleverd, maar dit experimentele geluid gaat niet op alle stukken ten koste van de dansbaarheid. Losse delen van nummers zouden zo in een discotheek gedraaid kunnen worden door goede DJ’s. Voor een dansplaat is het geheel echter niet consistent genoeg. En wanneer McRyhew op nummer 'III' echt los gaat op de electronische geluiden is het uiteindelijk maar de vraag of er überhaupt iemand is die, na de eerste keer met verbazing aanhoren wat hij voorgeschoteld krijgt, niet gretig gebruikt maakt van de doorspoelknop.
Op de cd zijn overigens nog twee bonusnummers opgenomen. Deze zouden volgens de persberichten wat lichtvoetiger zijn. Beiden komen van het aankomende album Ready To Live. Dat klinkt dan wel een stuk aangenamer, maar de eerlijkheid gebied me gewoon te zeggen dat ook in die beide nummers weinig licht te ontdekken is. Ze gaan feitelijk gewoon naadloos over in de rest van het redelijk zwartgallige album. Een album wat wél zijn slechtere stukken heeft, maar nergens echt positief beklijft. Dat laatste kan wellicht met de weinig onderscheidende titels te maken te hebben, maar het gebrek aan onderscheid kan bij dit album eigenlijk op alle fronten worden doorgetrokken. De maker heeft er een mooi experiment van gemaakt, maar had wat mij betreft beter de helft van de tijd van dit album gebruikt om een goede dance cd te maken. Als je op dit niveau kan freaken, dan acht ik je daartoe namelijk wel in staat.
.jpg)
Les Claypool`s Duo De Twang - Four Foot ShackWat zou het mooi zijn eens een kijkje te kunnen nemen in het hoofd van Les...
.jpg)
Vital Element - Our Modern Age Progrock en Nederland, het is al jaren een goed huwelijk. De buitenlandse...