Helms Alee sleept de luisteraar mee op een ongemakkelijke reis, die begint met ‘Pleasure Center’ en eindigt met ‘Dodge The Lightning’. Al luisterend lijkt er echter geen einde aan te komen. De nummers op de plaat hebben een vast patroon, te weten; veel repetitieve korte gitaarloopjes dan wel -riffjes en trage, zware drumpartijen. Dit vaste patroon zorgt ook voor cohesie tussen verschillende tracks. So far, so good, maar een plaat valt of staat met de zangpartijen en een goede vibe of groove.
En daar gaat het bij Helms Alee nou net mis. Het monotone cleane stemgeluid pakt geen moment. Het gebrul dat steevast volgt op de momenten dat de band de ruimte neemt voor stevige sludge partijen, klinkt daarentegen behoorlijk goed. Het is zonde dat daar tegenover staat dat de tweede stem van de vrouwelijke bassist niet zo sterk is en soms simpelweg storend is. Daarnaast heeft de band geen groove in de plaat weten te krijgen, waardoor je steeds je best moet doen om de aandacht niet te verliezen.
Helms Alee levert met Sleepwaling Sailors een niet alledaagse, stevige plaat af. Een smakelijk maal voor de absolute liefhebber, die er eens goed voor wil gaan zitten. Voor menig ander is het flink doorbijten.
The Afghan Whigs - Do To The BeastHoewel de band nooit grote successen behaalde, leverden The Afghan Whigs in...
Wye Oak - Shriek Soms slaat bij een band de vermoeidheid toe. Tot in het oneindige dezelfde...