2014-04-16
Hoewel de band nooit grote successen behaalde, leverden The Afghan Whigs in de jaren ’90 een reeks uitstekende albums af. Het hoogtepunt van deze reeks was het in 1993 verschenen Gentlemen. Anders dan alle andere gitaarbands uit die tijd injecteerde de band uit Cincinatti haar rock met een flinke dosis soul en dit leverde vaak een broeierig en soms een zelfs wat dreigend geheel op. In 2001 gingen The Afghan Whigs uit elkaar. Frontman Greg Duli stortte zich op zijn band The Twilight Singers en werkte daarnaast samen met Mark Lanegan onder de naam The Gutter Twins. In 2006 kwamen The Afghan Whigs weer even bij elkaar en vijf jaar later, in december 2011 volgde een nieuwe reünie. Deze duurde wat langer dan de eerste en in 2012 ging de band uitgebreid op tournee, waarbij onder andere in Paradiso werd opgetreden. Destijds verscheen er ook één nieuwe song, ‘See And Don’t See’, maar plannen voor een nieuw album waren er op dat moment niet. Deze plannen kwamen er echter wel na een optreden met R&B-zanger Usher in 2013. Geïnspireerd door deze show ging de band aan het werk met nieuw materiaal. Opvallende afwezige hierbij was gitarist Rick McCollum. Zijn plaats wordt op Do To The Beast ingenomen door een drietal gitaristen, die elk aan verschillende nummers meewerken.
De vraag is natuurlijk hoe The Afghan Whigs zestien jaar na hun vorige album (1965 uit 1998) klinken. Do To The Beast ligt duidelijk in het verlengde van het eerdere werk van de band, maar het werk van The Twilight Singers klinkt er ook in door. De productie is tamelijk vol en qua sound lijkt Do To The Beast meer op het album Black Love uit 1996 dan op het opener klinkende Gentlemen. De intensiteit en de broeierige sfeer zijn nog hetzelfde als zestien jaar geleden.
Do To The Beast opent stevig met het rockende ‘Parked Outside’. ‘Matamoros’ is een funky track waarin de invloed van Usher duidelijk doorklinkt en ‘It Kills’ is soulvol, met een belangrijke rol voor de piano en sterke achtergrondzang. Eerste single ‘Algiers’ heeft mede door het gebruik van castagnetten een Spaanse feel en verder is in deze vrij rustige track een belangrijke rol weggelegd voor de akoestische gitaar.
‘Lost In The Woods’ heeft door het effectief gebruik van strijkers een dreigende sfeer terwijl het uptempo ‘The Lottery’ eerder nerveus aandoet. In deze song zit ook een lekker rafelig klinkende gitaarpartij. ‘Royal Cream’ ligt een beetje in het verlengde van ‘The Lottery’, maar heeft ook een meer rockend gedeelte. Misschien wel het mooiste nummer op Do To The Beast is afsluiter ‘These Sticks’, dat rustig begint en langzaam wordt opgebouwd tot een zinderende climax, om vervolgens weer langzaam weg te sterven.
The Afghan Whigs zijn met Do To The Beast weer helemaal terug. Het album haalt het misschien niet bij Gentleman, maar kan zich prima meten met het overige werk van de band.
.jpg)
Motorpsycho - Behind The SunDe Noorse band Motorpsycho draait al heel wat jaren mee in het alternatieve...
.jpg)
Helms Alee - Sleepwalking Sailors Helms Alee is een drietal uit Seattle en maakt een combinatie van rock,...