De heren verdiepen zich wederom in de blues in een brede definitie. Daarbij maakt het gezelschap verscheidene degelijke nummers. ‘On My Way Back Home’ is een funky boogie. Het orgel en de gitaar klinken heerlijk en je kan niet anders dan de heupen laten wiegen. ‘If You Want To Leave’ begint wat rommelig, maar er ontrolt zich al snel een heerlijke slowblues. Grootste verrassing is echter ‘I Shall Be Released’. De cover van het Bob Dylan nummer blijkt perfect bij de band te passen. Waar bij de bluesnummers de meerstemmig gezongen gedeeltes de kracht uit het liedje halen, sluit het hier perfect aan bij deze middenweg tussen blues en folk. Hier waait duidelijk de geest van The Band door het gezelschap.
In het algemeen genomen leidt het beluisteren van KOTW tot dezelfde conclusie als haar voorganger. De muzikanten zijn duidelijk muzikaal van een hoog niveau. Het ontbreekt de nummers echter aan het rauwe en doorleefde bluesgevoel. Overal willen ze hun voorbeelden imiteren en daardoor lukt het King Of The World niet een eigen geluid te creeëren. Ook probeert het gezelschap een te poppy gevoel aan de plaat te geven. Een welkome uitzondering daarop vormt ‘I Shall Be Released’ . Een derde album van deze supergroep mag worden opgebouwd rond deze folkblues. De veelvuldige afwisseling van stijlen maakt sowieso dat het lastig is om volledig in de sfeer van KOTW te komen.
Ian Anderson - Homo ErraticusJethro Tull bestaat al ruim 45 jaar, al leeft die naam vooral voort bij haar...
Alain Clark - Walk With Me Nederland mag dan een klein landje zijn, we hebben een aantal grote...