Wallis Bird - Architect Recensie op Podiuminfo

2014-05-06 Wallis Bird laat zich door niets tegen houden. Zo verloor ze als klein kind alle vingers aan haar linker hand bij een onfortuinlijk grasmaaier-incident. Dat weerhield haar er uiteindelijk niet van om de gitaar te leren spelen. Gelukkig konden vier vingers weer worden aangezet, en leerde ze de rechtshandige gitaar op z’n kop te bespelen wat zorgt voor haar ongewone gitaarspel.

De voornamelijk in haar eigen Ierland bekende singer-songwriter begint geleidelijk de muzieklijsten in de rest Europa te beklimmen. Na eerst een tijdje in Londen te hebben gewoond, verhuisde ze in 2012 naar Berlijn. Daar liet de 32-jarige dame zich voor haar vierde album, Architect, inspireren door de lokale dance- en clubscene. Deze cd zal haar fans dan ook ietwat verrassen want hij klinkt behoorlijk anders dan het in 2012 uitgebrachte album Wallis Bird, waarmee ze toen een Choice Music Prize-nominatie in de wacht sleepte.

Nog steeds experimenteert ze er met een speels enthousiasme op los. Gebruikmakend van verschillende elementen uit genres als funk, folk, blues, elektropop en rock. Hierdoor is ze door de pers al vergeleken met creatievelingen en muzikale buitenbeentjes als Janis Joplin, Fiona Apple, Alanis Morisette, en Ani DiFranco.

De elektropopbeat in albumopener, en eerste single, ‘Hardly Hardly’ zet lekker de toon. Snel en upbeat waardoor je binnen twee tellen al niet meer stil kan zitten. De hooks in het nummer nodigen uit om ook mee te zingen en springen. Een song die het zeker in de feesttenten op de festivals goed zal doen.

Blijkbaar ook geïnspireerd door het samenwerken met protestzanger Billy Bragg schreef Bird ‘I Can Be Your Man’. In deze langzame, zwoel ritmische popsong zingt ze over seksualiteit en toegewezen geslachtsrollen. Daarmee steekt ze een vette middelvinger op naar het gedachtegoed van het in het stenen tijdperk verkerende Rusland.

Vol energie en passie zowel in haar live optredens als haar studio-opnames bestookt Bird haar luisteraars vocaal, hierbij begeleid door strakke drumbeats en snerend gitaarwerk zoals in de swingende rocknummers ‘Daze’ en ‘Communion’ of de electrosong met disco infusie ‘Gloria’.

Maar met haar ingetogener werk, als ‘Holding A Light’, ‘The Cards’, ‘Hammering’ of ‘River of Paper’ waarin ze teruggrijpt naar haar singer-songwriter/folk achtergrond, weet ze met gepaste bezinning en emotie de juiste snaar te raken. De bezielde vocalen en gematigde gitaren maken er diep in je gedachten rondspokende songs van.

Architect is een plaat als een festival. Het ene moment sta je nog wild te dansen en het volgende moment lig je onderuit te mijmeren op een groene grasheuvel. Niet ieder bezocht optreden was een succes maar wel genoeg om je tevreden gevoel te geven.

Recensent:Chantal van den Berg Artiest:Wallis Bird Label:Rough Trade Distribution