2014-05-02
Een revival van vroege jaren 80 glamrock komt over het algemeen niet uit de lucht vallen. Zeker, wanneer deze wordt gecombineerd met metal en, hoe vreemd het ook moge klinken, moderne indie-invloeden. In zo’n situatie gaan de alarmbellen rinkelen. En wat niet anders dan moderne classic rock genoemd kan worden, moet dan haast wel van een ‘supergroep’ afkomstig zijn. Zo ook de Zweeds/Amerikaanse band Casablanca, die mede wordt gevormd door Alice Cooper’s gitarist Ryan Roxie. De band bracht al eerder het succesvolle ApocalypticYouth uit en bestormd nu met Riding A Black Swan in zowel Zweden als de VS de hitlijsten.Casablanca mag dan wel grotendeels beïnvloedt zijn door klassiekers als Kiss, Alice Cooper en Motley Crue. Riding A Black Swan klinkt alles behalve ouderwets. ‘Hail The Liberation’ is al een enorme hit in Zweden en dat is geen grote verrassing. De Scandinaviërs stonden natuurlijk wel bekend om hun voorliefde voor stevige muziek, dus het is niet verrassend dat een goede track snel opgepikt wordt. Dramatisch en theatraal, maar vooral op en top stadionrock. Het geeft een goede representatie van wat ons verder te wachten staat. Casablanca speelt strak, ervaren en overtuigend. De ervaring spat van de nummers af, evenals een passie voor muziek.
Soms kan veel ervaring ook een minpunt zijn. De muziek en teksten zijn helaas niet altijd even creatief, en soms zelfs een beetje afgezaagd. Hoewel er wordt gestreefd naar hardrock is het resultaat soms net iets te catchy. Voor de een zal dit een afknapper zijn, voor de ander kan het daarentegen de muziek net wat toegankelijker maken. Met nummers van het kaliber ‘Barriers’ en ‘Just For The Nite’ is het album bij voorbaat al geslaagd. ‘Barriers’ is een van de meest ‘vintage’ aandoende tracks, rauw en gruizig met strakke gitaren en razende percussie. De gitaarsolo gaat door merg en been en is zeker een van de beste op Riding A Black Swan. Ryan Roxie laat horen dat zijn heldenstatus niet onverdiend is.
Het komt niet vaak voor dat het beste voor het laatst bewaard wordt. Casablanca durfde de uitdaging wel aan en overtreft met ‘Just For The Nite’ alle voorgaande nummers. Het is een van de modernere tracks op de plaat, maar dat is zeker geen minpunt. Juist die frisse kijk zorgt voor een track die ver uit de buurt van ‘ouderwets’ blijft en het album op een gedenkwaardige manier afsluit.
Casablanca is een van de weinige supergroepen met een tweede album. Een eerste album slaagt bijna altijd, maar een volgende plaat brengt toch wat meer risico met zich mee. Riding A Black Swan is het voorbeeld van muzikanten die niet in het verleden zijn blijven hangen, maar ook hun afkomst niet verloochenen. Supergroepen hebben nu eenmaal plus- en minpunten, maar al met al is dit een album wat de liefhebber niet snel zal gaan vervelen.
.jpg)
Truckfighters - UniverseHet Zweedse trio Truckfighters is door Josh Homme al eens de beste band...
.jpg)
Könsförrädare - Curse All Law Uit het noorden van Zweden komt zo nu en dan dromerige, warme indiepop. Het...