2014-06-05
Op het nieuwe album van House Of Cosy Cushions kan het niet duister genoeg. Wie naar de grauwe, nevelige albumhoes van Spell kijkt weet: de muziek op dit album is dark.Met ‘Mountain’ wordt dit sterke vermoeden inderdaad bevestigd, want er heerst meteen een zeer donkere ambiance op de plaat. De lugubere, instrumentale openingstrack met dreigende bas en snerpende geluiden had zo de soundtrack van een creepy film kunnen zijn. Als visual artist is het misschien niet heel vreemd dat zanger Richard Bolhuis ook aandacht schenkt aan esthetiek. Zo levert de fraaie fotografie van de cover-art eveneens een belangrijke bijdrage aan het opwekken van sfeer in zijn werk.
Op vocaal vlak houdt House Of Cosy Cushions het allemaal erg bescheiden; Bolhuis is namelijk enkel te horen op de nummers ‘Girl With The Insect Dress’, ‘Chant’, ‘Ancient Rhyme’ en ‘The Mad Sisters’. Deze tracks omvatten zo’n beetje de helft van het album, dat met in totaal negen tracks verder volledig instrumenteel is. De sinistere zang van Bolhuis lijkt dan ook volledig in dienst te staan van het uitdragen van die obscuriteit. Uiteraard kunnen sommige bands hierin wel een beetje doorslaan, want het is vaak lastig om met zo’n donkere sfeer van begin tot eind interessant te blijven.
Toch is Spell geslaagder dan in eerste instantie misschien lijkt. Want in al die obscuriteit schuilt absoluut ook een zekere schoonheid. De monotone zang van Bolhuis weet op subtiele wijze een mooie harmonie te vormen die de sterk overheersende duisternis op de plaat prima weet te compenseren. En ook het delicate gebruik van o.a. de trombone en viool dragen bij aan het creëren van een donkere, maar tegelijkertijd prachtige harmonie. Van mysterieuze jazz tot donkere punk en zelfs harmonieuze folk, de muzikale invloeden die op Spell te horen zijn lijken eindeloos divers.
Daarmee valt het nieuwe werk van House Of Cosy Cushions erg lastig in een hokje te plaatsen, maar dit bevestigt natuurlijk wel de muzikale creativiteit van de band.
Vanwege haar experimentele en performatieve karakter is het eigenlijk helemaal niet interessant om Spell te beoordelen aan de hand van individuele tracks. Het excentrieke album vormt niet alleen een mooi geheel, maar is bovendien geslaagd in een belangrijk aspect: het daagt de luisteraar uit om het werk van Bolhuis en zijn bandleden eens live te gaan bewonderen.
.jpg)
My Own Army - Too Many Faces My Own Army is een rockband bestaande uit vier Nederlanders afkomstig uit...
.jpg)
Nothing - Guilty of Everything Net als Earache beperkt Relapse zich ook al lang niet meer tot het enkel...