2014-05-20
Hidden Tensions is de eerste langspeler van de Franse indieband Von Pariahs dat naast vijf geboren Fransmannen in de vorm van zanger Sam Sprent ook een Brits bandlid kent. Met hun debuutalbum tracht de band zich te manifesteren binnen het internationale new wave en postpunkcircuit en roept daarmee voornamelijk referenties op. Als gevolg van die manifestatiedrang doorklinken de muzikale inspiratiebronnen van het zestal welhaast in elke noot. Von Pariahs klinkt namelijk als een mengelmoes van Echo & The Bunnymen, Joy Division en The Clash. Vooruit, een vleugje The Strokes dan nog, voor het jongere elan binnen de muzikale mengelmoes aan invloeden. De band put immers niet louter uit het verleden. Ook hun voorliefde voor genres als britpop, indierock en shoegaze is namelijk evident. Het geluid van de band wordt dan ook voornamelijk gekenmerkt door het schelle gitaargeluid, waarbij de meeste songs tevens een licht psychedelisch sausje meegekregen hebben.
Het schort echter aan voelbare spanning gedurende de songs, gedenkwaardige passages ontbreken en mede door de vele referentiepunten blijven verrassingen grotendeels uit. Dat betekent echter niet dat de songs niet de moeite waard zijn. Zo zijn ‘Gruesome’ en ‘Uptight’ gedegen songs die doen denken aan het werk van Echo & The Bunnymen, terwijl prima songs als ‘Trippin’ en ‘Someone New’ de muziek van Joy Division lichtjes doen herleven.
”You’re the hitchhiker without a destination” klinkt het vervolgens enigszins angstaanjagend in ‘Carolina’, dat een fijn refrein bevat waarin vocaal lekker uitgehaald wordt. ‘At The Fairground’ is een aardig uitstapje naar de indiepop terwijl het verschrikkelijke ‘Debauchery’ het onbedreigde dieptepunt van de plaat is. Gelukkig dat het afsluitende ’19.09’ dan juist weer een van de sterkste songs van het album is.
Ergens is het natuurlijk ook hartstikke oneerlijk om Von Pariahs te vergelijken met een band als Joy Division. In een rechtstreekse vergelijking zal de band bijna altijd het onderspit moeten delven. Een oppervlakkige vergelijking maakt echter wel precies duidelijk wat de band vooralsnog mist. Naast een eigen smoel en een portie écht sterke en herkenbare songs lijkt dat toch vooral de ‘noodzaak’ te zijn. Von Pariahs mist een bepaald soort oprechtheid in hun muziek waardoor het vooralsnog niet volledig weet te overtuigen. De potentie is er, nu de noodzaak nog.
.jpg)
Otis - Otis Christ SuperstarZelden kon je aan een album zo goed horen dat een band live niets van een...
.jpg)
Band of Friends - Too Much Is Not Enough Band Of Friends is een gezelschap met twee voormaligemuzikanten van de...