2014-05-28
Je hebt van die eenlingen in de muziek die kansloze losers zijn en je hebt de eenlingen die op één of andere vreemde wijze direct een soort van cult-status zouden verdienen. Holz is zo'n man die in de laatste categorie valt. Neem nou alleen de foto die de beste man meestuurt met zijn persbericht. Boosaardig krijgt hij met zijn lange krullen over zijn nerderige bril, een hand uitgestrekt alsof hij je wil wurgen, een beetje zonlicht van boven dat in de lens valt en een zwart t-shirt. Of neem zijn omschrijving van het idée achter de plaat Emulating Felicity: ,,Het is een conceptalbum over een robot die een mens wil zijn, faalt en besluit dat het dan maar het beste is om de wereld te vernietigen. Het is een metafoor dat je geluk niet kan veinzen. Het is gewoon humor”Dat is zijn muziek alles behalve. Dit is serieuze kost, moeilijk te luisteren maar verdomd ingenieus. Zeker als je bedenkt dat hij de bak progressieve, experimentele metal en rock zelf from scratch heeft gecomponeerd, gespeeld en geproduceerd. Dat maaktEmulating Felicity tot een prachtig eenmans project met slechts een paar maars.
Want verder schort er weinig aan de plaat waar Harry Holzhauer alias Holz complete zijn eigen losgeslagen weg in is gegaan. Perfect in balans, goed afgewerkt en technisch zeer begaafd zijn de gitaren, drums en bassen neer gelegd op de verschillende sporen. Nergens wordt de overkoepelende sfeer uit het oog verloren, of gaat het mis qua originaliteit, strakheid en vindingrijkheid. Terwijl toch gezegd moet worden dat wat Holz allemaal uithaalt bepaald niet makkelijk te kopiëren is. Natuurlijk kun je een hoop rechtzetten met een computer, maar je moet het allemaal maar bedenken en inspelen. Bovendien is het des te knapper dat Holz zich alleen met instrumenten weet te redden; gezongen wordt er niet en dat is niet nodig ook.
De paar kleinigheidjes die schorten aan Emulating Felicity zijn de wat slappere drumpartijen, waarbij de verdenking rijst dat ze op een computer zijn gemaakt. Verder zijn de negen tracks wel enigszins gelijk aan elkaar, waardoor er soms een spoortje van verveling kan ontstaan.
Maar daar blijft het bij en dan moet gewoon gezegd worden dat Holz een prima plaat heeft afgeleverd, zo in zijn dooie eentje. Hoe hij dit live gaat doen is nog volstrekt onbekend (Niet, zo lijkt ons), en ach, dat is misschien ook niet eens nodig. We hebben in ieder geval een alleraardigst inkijkje gehad in het hoofd van een man die muzikaal gezien verdomd goed weet hoe het moet.
Tina Turner - Love SongsAls er in de popmuziek gesproken wordt over een stoer wijf met ballen dan kan...
Lune - Music & Sports Zweedse popmuziek is hip. Nederland was vorig jaar behoorlijk in de ban van...