2014-06-10
De naam Skrillex is onlosmakelijk verbonden met het dubstep genre. Dit zegt iets over de kwaliteit van zijn nummers, maar is vooral gebaseerd op zijn naamsbekendheid. Opmerkelijk is dat de artiest, die haast synoniem staat voor een genre, nog nooit een volledig album gemaakt heeft onder zijn eigen naam. Een handjevol EP’s is alles wat er is uitgebracht, al is Scary Monsters And Nice Sprites met zijn negen nummers wel wat aan de lange kant voor een EP. In maart 2014 was daar de geruisloze release van zijn toch wel langverwachte album Recess. Een album wat tot op heden niet heel veel stof op heeft doen waaien. En dat heeft een simpele reden: Zowel de eerste kennismaking met het artwork als die met de inhoud van Recess maken gewoonweg geen indruk. Nergens is er een positieve opsteker te vinden die de luisteraar er op attendeert dat dit het lang verwachte debuut van wereldster Skrillex is.
Het album met een gigantische hoeveelheid samenwerkingen is opgenomen in Los Angeles, Seattle, Seoul, Londen, Stockholm, San Francisco en Brooklyn. En dat is terug te horen in de muziek. Nergens vormen de nummers een echte eenheid. Het lijkt erop dat Skrillex tussen het touren door met de mensen die hij tegenkwam steeds wat in elkaar geflanst heeft, om dit alles vervolgens zonder te selecteren op een cd te knallen. Ook voor het maken van de hoes lijkt er bijzonder weinig tijd en budget beschikbaar geweest te zijn.
Als een artiest zo weinig aandacht aan zijn product besteed is het bijna zonde van de tijd om verder te luisteren. Titeltrack ‘Recess’ is wat dat betreft een treffend voorbeeld van het gebrek aan diepgang op dit album. Een popdeuntje met hoge gepitchte refreintjes en totaal oninteressante vocalen van Fatman Scoop. Verder is ‘Doompy Poomp’ een volledig misplaatst blij nummer wat helemaal niet past op dit album.
Toch zijn er, afgezien van het feit dat het album veel kinderachtige nummers bevat waarin het woordje Fuck zoveel mogelijk wordt herhaald, wel enkele nummers die de moeite waard zijn. Nummers die samen een mooie EP hadden gevormd. Voorbeelden daarvan zijn ‘Coast Is Clear’ met Chance The Rapper, wat qua sound zo een nummer van Outkast had kunnen zijn en de ongekend rustige afsluiter ‘Fire Away’. De grootste teleurstelling is waarschijnlijk wel dat er geen echte hit op dit album staat. Misschien kan Skrillex de losse nummers mooi verwerken in een set, maar als album slaat het de plank mis.
.jpg)
Kaiser Chiefs - Education, Education, Education & War “Ruby, Ruby, Ruby, Ruby!! Ahahahahaha!!” , moeiteloos werd het in de zeroes...
.jpg)
Christina Perri - Head Or Heart Twijfel staat aan de basis van Head Or Heart , het tweede album van...