Het album begint met twee melodieuze ballades: 'Wonderschoon' en 'Coitadie'. Vooral de tweede valt op door de sfeervolle uitvoering en dan vooral het fraaie gebruik van de cello, een instrument dat overigens tot mijn genoegen het hele album een vrij prominente rol heeft. Van een heel andere orde is het jazzy 'Alcohol', een lied dat laat horen dat Blufpand niet voor één gat te vangen is. 'Meisje, Jij' is vervolgens misschien wel de beste song van het album, hoewel de titelsong ook erg overtuigt (dat einde met meerstemmige zang!).
Valt er dan niets op of aan te merken op dit album? Toch wel. Misschien is het azijnpisserij, maar Roos Blufpand balanceert op een dunne lijn tussen mooi en té mooi. Ze blijft aan de goede kant, maar zit soms gevaarlijk dicht tegen de kitsch aan. Ook klinken de onbevangen bedoelde uptempo songs als 'Volle Trein' en 'Alcohol' niet eigenwijs genoeg. Zulke nummers zouden misschien minder perfect moeten klinken om echt over te komen. Maar dat terzijde is Ik Ben een goed geproduceerd album met prima songs en een mooi afgerond product waarmee ze als jonge artieste zeker voor de dag mag komen!
Owen Pallett - In ConflictOndanks, of misschien wel dankzij de extreme weersomstandigheden op de...
Daan herweg - Lucid Musings Daan Herweg is er eentje die in de categorie onbekend maar bekend valt. De...