2014-05-28
Het komt niet vaak voor dat een album precies zo klinkt als de cover doet suggereren, maar het Belgische Amatorski raakt de juiste snaar. Gestart in 2008, maken zij sfeervolle muziek wat het midden vindt tussen dreampop en post-rock. Met een EP en een album op zak timmert de band hard aan de weg en hebben ze inmiddels zekere faam vergaard in thuisland België. De blauwe albumcover van From Clay To Figures straalt pure rust uit, en dat hoor je op het album terug. Rustig opgebouwde songs die net zo goed door een singer-songwriter met een akoestische gitaar gemaakt hadden kunnen worden, maar het is juist de combinatie van minimal, de diverse instrumenten en een snuf post-rock die het album zo interessant maakt. From Clay To Figures opent met single 'Hudson' en zet een stijgende lijn in. De stem van Inne Eysermans klinkt vanaf de eerste noot vertederend en hoopvol. Past compleet in het plaatje. Tweede nummer 'U-turn' begint met een zachte baslijn die de luisteraar laat wegdromen en het nummer rustig voort laat kabbelen. De toevoeging van de piano versterkt dit gevoel alleen maar meer. Elk nummer wat vervolgens langs komt is een toevoeging op het vorige: steeds weer andere melodieën en andere instrumenten (een bellenkrans komt langs) die worden gebruikt, en dat komt de dynamiek van het album alleen maar ten goede.
Het hoogtepunt van het album laat zich horen in het midden. Het trio songs ‘Deer the Wood’, ‘She Became Ballerina’ en ‘Tiny Bird’ is gewoonweg magistraal. Deze nummers zijn een uitstekende samenvatting van het album, met elk een verschillend tempo en gebruik van instrumenten. Toch brengen deze songs een zekere sereniteit met zich mee; gevoelige nummers die je even helemaal tot rust laten komen. Waar ‘She Became Ballerina’ opent met een elektrische gitaar begint ‘Tiny Bird’ met een simpele, doch effectieve piano. Beide compleet anders in opbouw maar toch passend in het complete plaatje wat het album de luisteraar voorschotelt. ‘Tiny Bird’ luistert als een slaapliedje en komt als een welkome afwisseling na het relatief volle ‘She Became Ballerina’.
De stem van Inne Eysermans is hier de spil in het web. In elk nummer op het album vindt zij haar weg en neemt ze de luisteraar mee op een imaginaire reis. De zangeres zingt in vrijwel elk nummer vertederend en nooit te hard of te zacht. Dit album is dan ook het beste te beluisteren met de koptelefoon op en de ogen gesloten. Even alsof je je helemaal alleen, ergens ver weg, op een besneeuwde berg bevindt. Precies wat de hoes van het album je doet geloven, en dat is knap. Om het geheel samen te vatten: Amatorski heeft een pareltje afgeleverd.
Knarsetand - My EscapeHet festivalseizoen is aangebroken en dé perfecte festivalband voor dit jaar...
.jpg)
The Phantom Band - Strange Friend Voor wie The Phantom Band nog niet kent een korte introductie: het betreft...