2014-07-11
Strand Of Oaks is het muzikale project van de Amerikaanse singer-songwriter Timothy Showalter. In 2009 verscheen debuutalbum Leave Ruin, waarna ook Pope Killdragon en Dark Shores uitgebracht werden. HEAL verschijnt twee jaar na dat laatste album en zou de doorbraak bij het grote publiek moeten vormen. Diegenen die Strand Of Oaks reeds kennen van breekbare liedjes als ‘Daniel’s Blues’ zullen echter even moeten omschakelen bij het horen van HEAL. Op ’s mans nieuwste plaat is er namelijk weinig plaats voor rustige folk- of Americanaliederen. HEAL bestaat uit meeslepende rocknummers en is een stuk grootser en uitbundiger dan zijn voorgangers. Een echte stijlbreuk kun je het echter niet noemen. In vergelijking met voorgaande albums is alles op HEAL simpelweg een tandje opgeschroefd. Het tempo tijdens de nummers ligt beduidend hoger, de elektrische gitaarlijntjes zijn meer overstuurd dan voorheen en de synthesizers zijn meer naar voren geschoven. Bovendien wordt Showalter’s stemgeluid geregeld vervormd, wat voor de vaste luisteraars ietwat vervreemdend zou kunnen werken. Het zorgt er in ieder geval voor dat de muzikale intensiteit verandert, waar breekbaarheid in het verleden het toverwoord was, is meeslependheid dat nu.
De nummers lijken daardoor geknipt te zijn voor een groter publiek. Zo begint het aftrappende ‘Goshen ‘97’ reeds vurig met stevige gitaarlijntjes en vette drums, kent het titelnummer hoofdrollen voor synthesizerbeats en drums, terwijl ‘Same Emotions’ in feite gewoon een hele fijne en vettige synthpopsong is. Ook ‘Shut In’ is zo’n sterk nummer en doet qua klankbeeld zelfs een beetje denken aan The War On Drugs. Het is één van de albumhoogtepunten, waarbij het afsluitende stukje op piano echter wel achterwege gelaten had mogen worden.
Even later wordt het prachtige, zeven minuten durende, ‘JM’ ingezet. Een hemeltergend mooie ode aan Jason Molina, de veel te vroeg overleden zanger van Songs: Ohia. Het nummer doet qua klankbeeld denken aan Molina’s muziek maar door de schoonheid van ‘JM’ is dat amper iets om kritiek op te uiten. ”I had your sweet tunes to play,” klinkt het herhaaldelijk terwijl Showalter er Neil Young-achtige gitaarsolo’s uitperst. Het is met afstand de krachtigste en meest oprechte song van het album. Een betere ode had Molina zich amper kunnen wensen.
De momenten waarop breekbaarheid en meeslependheid met elkaar gecombineerd worden zijn dan ook veruit het sterkst. Naast ‘JM’ is dat eveneens het geval in het sterke ‘Mirage Year’, dat van een ietwat breekbaar pianonummer verandert in een schurende rocksong. In de zoektocht naar een groter publiek verliest Showalter zichzelf dan ook nergens uit het oog. HEAL is een prima album dat flirt met tal van genres en eigenlijk alleen omwille van het prachtige ‘JM’ al de moeite waard is.
.jpg)
Triptykon - Melana ChasmataWe hebben bijna vier jaar moeten wachten op een opvolger van het geweldige...
.jpg)
Nid & Sancy - The Cut Up Jeans Technique Nid & Sancy is een Belgisch dj-duo dat gevormd wordt door Bart Demey en...