2014-06-20
Mocht je nog nooit van Tomas Barfod gehoord hebben, dan kan dat heel goed kloppen. Hoewel de Deense producer (en tevens lid van de band WhoMadeWho) al ruim tien jaar elektronische muziek maakt is hij nooit echt doorgebroken bij het grote publiek. Met de release van zijn tweede LP Love Me kan hier wel eens verandering in komen, en terecht. Met debuutalbum Salton Sea bracht de muzikale duizendpoot ons al een zeer diverse plaat. Een combinatie van zowel instrumentale tracks als nummers met een gastvocalist, waaronder Nina Kinert. De Zweedse singersongwriter is één van de gastvocalisten op Love Me en het zijn deze gastvocalisten die het album zo divers maakt.
Openingstrack ‘Bell House’ zet de toon; enkele pianoklanken die overgaan in een mengelmoes van effecten, ritmes en beats. De stem van gastvocalist Luke Temple ondersteunt deze ritmes perfect maar het is jammer dat het nummer (bij het verwachte hoogtepunt) ineens ophoudt. Vervolgens begint single ‘Pulsing’, waar de karakteristieke stem van Nina Kinert teder, doch doordringend klinkt.
De track klinkt als een doorsnede van het album en zet een goede overgang neer naar derde track ‘Destiny’s Child’, wat een van de twee instrumentale nummers op het album is. Een vreemde eend in de bijt met een terugkomend, onregelmatig ritme die toch interessant en vers gehouden wordt door de vele geluidseffecten.
Door de vele verschillende tempo’s, beats en ritmes die gebruikt worden blijft Love Me een interessant album. ‘Honesy’ is een track die net zo goed op een R&B-album had kunnen staan, bijvoorbeeld. Persoonlijke favoriet van ondergetekende is het nummer ‘Aftermath’, waar de rustige en bijna engelachtige stem van Nina Kinert ontzettend goed in past. Het nummer kent een heerlijke groove die het nummer voortduwt, terwijl het toch afwisselend blijft.
Nummer ‘Mandalay’ is ook zo’n uitschieter en is een track die net zo goed in de film ‘Drive’ had kunnen zitten. Een ietwat dromerige track waar Barfod de verschillende geluidseffecten ontzettend goed weet samen te smelten tot één geheel. Het album wordt beëindigd met het spacey, en melodieuze ‘Lost’, met medewerking van rapper Pell. Klinkt wellicht als een rare combinatie, maar het relatief rustige en simpele nummer dient als perfecte afsluiter.
Love Me is een zeer divers album waar de verschillende nummers een grote mate van afwisseling hebben. De gastvocalisten passen wellicht niet altijd bij het nummer (nummer ‘Blue Matter’ had net zo goed instrumentaal kunnen zijn), maar door de veelvuldige bijdrages van, met name Nina Kinert, krijgen de nummers net iets extra’s mee, en dat doet het album wonderen. De heer Barfod is binnenkort te bewonderen op Best Kept Secret, dus breng hem zeker een bezoekje als je hierheen gaat. Als zijn optreden net zo divers en aanstekelijk is als Love Me, dan belooft het zeker wat te worden!
.jpg)
Dub Thompson - 9 SongsWanneer je je debuutalbum 9 Songs noemt en er vervolgens maar acht nummers...
Howlin Rain - Live Rain Wie twee jaar geleden The Russian Wilds van Howlin’ Rain voor de eerste...