Arsenal - FURU Recensie op Podiuminfo

2014-06-14 Arsenal loopt al vijftien jaar mee in de Belgische muziekscene en het debuutalbum Oyebo Soul is ook alweer elf jaar oud. Met Furu brengen Hendrik Willemyns en John Roan, die nog altijd de kern van de band vormen, hun vijfde album uit en hierop werken ze opnieuw samen met verschillende gasten. Zo horen we op dit nieuwe album bijdragen van onder andere de Ierse zanger Gavin Friday, rapper Doseone, zangeres Lydmor en Tim Bruzon, zanger van de Britse indieband Wave Machines. In veel gevallen schreven de gasten ook mee aan de songs op Furu. Het is dus niet een kwestie van even een liedje inzingen, er wordt echt samengewerkt.

Naast deze nieuwe gasten keren oude bekenden Shawn Smith (Pigeonhead) en Johnny Whitnet (Blood Brothers) terug voor een vocale bijdrage. Muzikaal gezien krijgt Arsenal op Furu hulp van onder andere Dirk Loots (drums), Bruno Fevery (gitaar) Mirko Banovic (bas) en Jan Roelkens (toetsen).

De inspiratie voor Furu haalden Willemyns en Roan in Japan, een land dat volgens het persbericht even vol tegenstellingen zit als Arsenal zelf. Het leverde een zeer gevarieerde plaat op met een aantal leuke songs.

Openingstrack ‘Temil (Lie Low)’ is meteen één van de hoogtepunten op Furu. Deze beklemmende song doet wel wat aan de muziek van The Knife denken. Dit is mede te danken aan de zang van Lydmor, die ook wel wat doet denken aan die van Bloem de Ligny (wie kent haar nog?). ‘Not Yet Free’ is een dansbare poprocksong met zang van Gavin Friday en raps van Doseone. Dit nummer ademt het typische Arsenal-geluid dat we ook kennen van het nummer ‘Melvin’, de grootste hit die de band tot nu toe scoorde. Nummers als ‘The Rider’, ‘Golden (Are You Still)’, ‘Woe-Is-Me’ en single ‘Black Mountain (Beautiful Love)’ zitten in deze hoek.

In ‘Evaporate’ horen we een wat meer op de eighties geïnspireerde sound en ‘Sharp Teeth’ klinkt wat meer melancholisch. Dit laatste geldt nog sterker voor de beatloze afsluiter ‘This Is Your Home’, waarin de stemmen van Miriam en Johanna Tewolde Berhan de hoofdrol spelen. Juist doordat deze track zo afwijkt, is het één van de meest interessante nummers op Furu.

Voor de rest van de nummers geldt af en toe dat ze moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn. Het album kent hierdoor weinig echte uitschieters en het zijn vooral de afwijkende tracks die de aandacht weten te trekken. Hiermee is Furu zeker geen slechte plaat, maar ook geen heel goede.

Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:Arsenal Label:Sony Music Entertainment