De opvolger van het openingsnummer zou niet opvallen op een album van Emerald. Het stemgeluid benadert dat van de Nederlandse en qua techniek zijn er ook grote overeenkomsten. “Just return the ticket, the ticket to your heart”, klinkt het. Klischée is niet van de diepgravende teksten. Luchtigheid staat voorop, al zijn de beats vaak stevig aangezet. In het geval van ‘Tiquette’ lijkt er bovendien een complete big band te zijn opgetrommeld.
Touché staat vol uitermate dansbare tracks. Daarbij halen de Zwitsers jammer genoeg iets te vaak hetzelfde trucje uit. In ‘Harlequine’ ontbreken met blazers en zang net de elementen die in andere nummers voor variatie zorgen. Naar het einde van de plaat toe leunen de beats en frivole riedeltjes steeds op dezelfde basis. Qua tempo en sfeer ligt het te vaak in het verlengde van dé zomerhit van 2010. ‘We No Speak Americano’ is ook geen nummer dat bij herhaalde luisterbeurten nog goed verborgen lagen blijkt te hebben. De naar Top 40-dubstep neigende beat in ‘Circles’ is zowaar een geslaagde variatie, omdat het door de aparte instrumentatie fris klinkt.
Het afwisselend Frans- en Engelstalige ‘Plastique’ is het minst stuiterende moment van het album. Een meer klassieke, typisch Franse popsong resteert, waarbij de elektronica-invloeden aanwezig blijven. Touché swingt voortdurend. De soms naar platte dance neigende breaks vormen een aandachtspunt, maar Klischée maakt zonder meer indruk. In oktober staan de Zwitsers op het Amsterdam Dance Event. Hun komst zal ongetwijfeld een dampend feestje opleveren.
Rory Kelly - Kings Never SleepDe Amerikaanse rockband Rory Kelly heeft met Kings Never Sleep weer een...
Light FM - Voices In My head Heel wat leden hebben de band al gezien en weer verlaten, waaronder de...