2014-06-14
Stoneburner is een band voor mensen met veel geduld. De mannen zijn absoluut niet in de wieg voor de hedendaagse popcultuur, waarin een liedje je moet bekoren in de eerste dertig seconden, of anders is het einde oefening voor de band. Echter, met veel geduld ben je er nog niet helemaal, want dat is het kaliber volk dat om kan gaan met de lange opbouw van een track van Tool. Men moet het geduld ervaren van een Justin Bieber-fan die op een optreden van zijn idool moet wachten, maar meneer Bieber besluit à la Axl Rose een paar uur later te verschijnen. Dan nog blijkt meneer Bieber compleet iemand anders te zijn, maar omdat je niet voor niks gewacht wilt hebben, geef je het een kans. En nog een kans. En nog een kans. Langzaam raakt het geduld gewoonweg op. Life Drawing is het tweede album van de muzikanten uit de Verenigde Staten en heeft absoluut niks te maken met Justin Bieber dan wel Guns ’N Roses. Het moge duidelijk zijn dat dit een vergelijking is om kenbaar te maken dat deze muziek niet voor iedereen geschikt is. Denk hiervoor aan bands als EYEHATEGOD, Neurosis, Lord Dying en Waitain. Mocht dit materiaal zijn waarbij er aan beide mondhoeken kwijl aan je lippen ontglipt, dan zit je met die nieuwe album van Stoneburner gebakken. Zo niet, denk dan aan uiterst zware en donker gitaarriffs, die worden voortgedreven door een net zo zware bas- en drumpartij, die er gezamenlijk gemiddeld tien minuten over kunnen doen om op gang te komen. Deze tijd wordt veelal ingevuld met hetzelfde riedeltje, maar dit zet zodoende wel een illustere en duistere toon neer. Om over de vocalen nog maar te zwijgen, die zijn zo grauw en donker als een overwerkte mijnwerker.
Grote proef op de som voor de persoon wiens aandacht nog niet verloren is gegaan, is de epische track ‘The Phoenix’. Het is de afsluiter voor dit album en het omvat alles wat de band maakt. Een trage opbouw, een sombere setting en een climax die het geduld beloont. De stempels van de genres sludge en doom worden hiermee helemaal gerechtvaardigd, want het voelt ook alsof je door dikke modder op je einde afstevent. Dit zet de band echter wel ze op een zeer gepaste wijze neer. Verder krijgen ze nog vocale hulp in de persoon van Krysta Martinez op ‘Some Can’ en Joshua Greene op ‘Caged Bird’. Beide geraffineerde muzikanten uit de Portland muziekscene, waar Stoneburner haar roots heeft liggen. Het geheel is allemaal zo duister dat ze moeizaam te bespeuren zijn, als er überhaupt al iets te volgen is van de zang- dan wel schreeuwlijnen. Dat is ook helemaal niet de opzet, deze muzikale therapie is bedoeld om al je nare gevoelens jegens de wereld te ventileren en daar zijn ze met Life Drawing prima in geslaagd.
Inventions - InventionsAls recensent heb je soms de mazzel om een cd te krijgen, waarvan je al weet...
.jpg)
Ava Luna - Electric Balloon Het eerste wat opvalt aan Electric Balloon is de prachtige gekleurde,...