2014-06-18
De Amerikaanse muzikant Chuck E. Weiss mag relatief onbekend zijn, toch is hij al sinds begin jaren zeventig bezig met muziek te maken. Begonnen als drummer, ontmoette hij destijds Tom Waits met wie hij sindsdien goed bevriend is. Inmiddels is hij nog steeds geen beroemdheid, maar wordt hij wel geroemd door gerenommeerde namen als Dr. John en Willie Nelson, waarmee hij meestal ook samenwerkte. Waits en de acteur Johnny Depp haalden hun vriend een paar jaar geleden over om weer eens wat op te gaan nemen. Weiss ging er eens goed voor zitten en brengt nu uiteindelijk Red Beans And Weiss uit.Dertien nummers telt de langspeler, waaraan te merken is dat Weiss er de tijd voor heeft genomen. Stuk voor stuk zijn het verzorgde nummers die erg goed in elkaar steken en waar ouderwets vakmanschap in door klinkt. Regelmatig dringt zich de associatie met Tom Waits op, wat uiteindelijk dus niet zo verwonderlijk is vanwege hun hechte vriendschap. Weiss heeft dezelfde manier van zingen, het op een lijzige, soms bijna dronken, rustige manier vertellen van verhalen, al is zijn stem minder gruizig en hees. Dit is goed te horen in 'Bomb The Tracks', een lekker traag nummer waarin Weiss zijn teksten meer praat dan zingt en zich uitlaat over de Tweede Wereldoorlog. In 'Shushie', een zwoel nummer met een sexy sax, laat hij zich van zijn jazzy kant horen, wat hem ook erg goed afgaat.
Maar hij heeft meer rock 'n roll dan Waits, wat duidelijk wordt in nummers als 'Tupelo Joe' en ‘Dead Man’s Shoes’, die heel authentiek klinken. Hetzelfde geldt voor ‘Exile On Main Street Blues’ wat uiteraard een ode is aan de klassieker van The Rolling Stones. Weiss haalt hier teksten uit nummers van dat album aan, waarop het nummer zelf niet misstaan zou hebben. Uiteindelijk ademt de gehele plaat deze authenticiteit, waarschijnlijk een gevolg van de zorg waarmee de nummers zijn opgenomen. Het vreemde ‘Hey Pendejo’, een soort mariachi polka, valt in eerste instantie wat uit de toon maar past eigenlijk prima binnen de verschillende stijlen. Door de vocalen van Weiss wordt het uiteindelijk geen ratjetoe, maar blijft het één geheel.
Weiss mag misschien een vreemde eend in de bijt zijn, met excentrieke teksten en een interesse in de zelfkant van de samenleving, dit draagt alleen maar bij aan de kwaliteit en variatie in zijn muziek. Met oog voor detail en veel gevoel voor nostalgie weet hij zijn visie en verhalen uiteen te zetten in een mooi en boeiend geheel. En zo klinkt Red Beans And Weiss tegelijkertijd authentiek en tijdloos.
.jpg)
Warckon - High TreasonVeel metalbands grijpen heden ten dage weer terug op het olschool geluid van...
Inventions - Inventions Als recensent heb je soms de mazzel om een cd te krijgen, waarvan je al weet...