Natuurlijk hebben we de combinatie eerder gezien. Alex Clare deed het bijvoorbeeld, en ook Chase & Status combineerden kleine liedjes op gitaar met uitbundige drum 'n' bass. Daarom is het goed om te merken dat Monophona op debuutplaat The Spy voor een compleet andere insteek heeft gekozen. In dit geval blijven de liedjes namelijk klein, mysterieus en toch uiterst ritmisch. Gemiddeld zo'n vijf minuten lang rollen de liedjes, aan alle kanten geproduceerd, door met een bijna bezwerende sound.
Chook heeft namelijk uiterst goed begrepen wat hij allemaal kan uithalen met de ragfijn getokkelde gitaarlijntjes van Claudine. Het moet uren gepuzzel hebben gekost, voordat het juiste geluid was getweaked, en dan moet er ook nog eens een arsenaal aan vaak mystieke synths op worden losgelaten om het nummer tot wasdom te brengen. Nog een geluk dat de stem van Claudine zich perfect leent voor de lome muziek die uiteindelijk uit de computer van Chook rolt.
Toch zijn niet alle nummers even sterk. En door de lengte van de songs ligt verveling bovendien op de loer en het gebrek aan refrein-coupletstructuur helpt ook niet mee. Gelukkig duiken er ook pareltjes op de plaat op. Zoals opener 'Cracks', een schoonheid, en het veel mechanischere 'Boy', dat opvallend rauw klinkt aan het einde van de plaat.
Maar tegelijk zijn er ook veel liedjes die niet boven het maaiveld uitsteken en dat is uitermate zonde. Het is vaak net niet, en dus scheelt het niet veel. Potentie heeft The Spy zeker.
Wicked Jazz Connection - Wicked Jazz ConnectionDe Wicked Jazz Sounds Band is een internationaal platform voor muziek waar...
Teebs - E S T A R A In Los Angeles heeft Flying Lotus, labelbaas van het Brainfeeder label zijn...