¡Pendejo! klinkt als een kruising tussen Fu Machu, Peter Pan Speedrock en Animal van de Muppets. In tien loeistrakke vuistslagen beuken ze zich een weg door je speakers. Zoals gezegd wordt alles dus in het Spaans gezongen. Althans, de teksten van El Pastuso worden je eerder toegeschreeuwd en toegespuugd, met een overgave waar menig band nog wat van kan leren. Na opener ‘El Verano Del 96’ en eerste single ‘Amor y Pereza’ is de toon gezet. Vuige stonerrock, af en toe aangevuld met een fijne blazerssectie. Vooral tijdens ‘47’ wordt deze joker effectief ingezet, de harmonie tussen de harde gitaren en de mariachi backing tillen het geheel naar een hoger niveau. Het tempo wordt vervolgens voor ‘Hermelinda’ even teruggeschroefd, voor een krappe minuut welteverstaan. Daarna is het tot aan de extra lange afsluiter ‘La Chica Del Super No Se Puede Callar’ weer vuren op alle cilinders.
Waar Atacames echt in uitblinkt is om een geluid neer te zetten dat het niet hoeft te hebben van een single, maar juist in albumvorm zijn beste plek krijgt toebedeeld. Alle tien de songs op het album zijn van eenzelfde niveau en overal lijkt evenveel aandacht aan besteed te zijn. Als na 43 minuten de laatste noten dan ook hebben geklonken, wil je eigenlijk maar één ding doen: zo snel mogelijk die play-knop weer opzoeken. Een absolute zegetocht van een band die het verdient verder te komen dan alleen Graspop of Zwarte Cross. Lowlands, lees je mee?
Firezone - Hell To Pay“Ha, de nieuwste EP van Prong,” is de eerste gedachte die uw recensent te...
Kenny Wayne Shepherd - Goin`Home Bluesgitarist Kenny Wayne Shepherd keert met zijn nieuwste album Goin’...