
Twee nummers sieren het plaatje, de titeltrack en ‘It’s A Pity’. Dat wat opvalt is hoe sterk de mannen op elkaar ingespeeld zijn. Vanaf het begin dat de bijna betoverende gitaarriff meesleurt in een samenspel wat er goed op los galoppeert, tot een opbouwende climax net voor de refreinen en bridge die compleet los gaat op de riff uit de intro. Alles sluit goed op elkaar aan. Het stemgeluid van Thom Edward heeft een lichtelijk vals en zeurderig tintje, hoewel dat ook wel de charme van het rauwe en onvoorspelbare geluid te noemen is. De verontrustende video is overigens ook wel een kijkje waard, want die vat meteen de toon van de band samen.
‘It’s A Pity’ is iets langzamer qua tempo, maar levert absoluut niets aan kracht in. Toch voelt de track als een domper aan, terwijl ze dat op een volledig album waarschijnlijk goed hadden kunnen opvangen. Desondanks etaleren ze zo in ongeveer zes minuten voor de nieuwe fans meteen waar toe ze in staat zijn. Dat dan weer wel. Kortom, niemand gaat je vertellen “How to live your life”, maar als we de verhalen mogen geloven omtrent de liveshows, kan het zeker geen kwaad om God Damn eens goed in de gaten te houden.
.jpg)
Neil Black & The Healers - Before DaylightIn de afgelopen twintig jaar zorgde Neal Black voor maar liefst negen albums...
.jpg)
Firezone - Hell To Pay “Ha, de nieuwste EP van Prong,” is de eerste gedachte die uw recensent te...